เพื่อน..แพงที่สุดในชีวิตของผม..
(ความลับ..ซะไม่มี)
เกริ่นนำ..
ผมมีเพื่อนคนหนึ่ง.. เป็นเพื่อนที่รู้ (..) กันดี
เราเพิ่งรู้จักกันเมื่อไม่นานมานี้เอง.. อันที่จริงก็ได้ยินชื่อมาหลายปีแล้วล่ะ??
แต่ยังไม่ได้ทำความรู้จักกันอะไรมากนัก... เพราะยังเกรง ๆ กันอยู่..
แต่ตอนนี้..เราสนิทสนมกันมาก มากว่าที่เคยเป็น..
ลักษณะเพื่อน..
เพื่อนของผม..เป็นคนผิวขาว รูปร่างดี หุ่นบาง เข้าขั้นที่ว่า สวยงาม ก็ว่าได้
น้ำหนักก็ไม่มาก ท่าทางจะออกห้าว ๆ แข็ง ๆ มากหน่อย..
เหมือนเป็นหญิง ก็ไม่เชิงนัก.. เหมือนเป็นชาย..ก็ไม่แน่ใจ เท่าไร
นิสัยของเพื่อน..
ไม่ค่อยพูดหรอก..
แต่พอมีโอกาสได้พูด ก็พูดไม่น้อยเหมือนกัน เข้าทำนองที่ว่า หาที่ลงไม่ได้...
เก็บความลับได้ดี.. เรื่องต่าง ๆ รู้กันแค่สองคน ไม่แพร่งพายไปไหน.. เก็บความลับไว้ดีมาก..
แต่ถ้าใครพูดถูกใจนะ.. สามารถบอกได้ทุกเรื่องเลย.. (แย่จริงๆ)
ใจเย็น..จนเกือบเฉยชา
แต่ก็เจ้าอารมณ์เหมือนกัน.. เวลาที่โมโหกัน ก็ทำเป็นงอน.. ต้องคอยง้ออยู่เสมอ
ยิ่งถ้าได้โกรธกันหนัก ๆ ก็ต้องใช้เวลานานพอสมควร เผื่อจะหายโกรธ
เมื่อหายโกรธแล้วก็คืนดีกันเหมือนเดิม.. ก็เป็นอย่างนี้ทุกทีไปแหละ..
รักนวลสงวนตัว..
สัมผัสนิด แตะหน่อยก็ไม่ได้ ก็ระวังตัวเองอยู่เสมอ ไม่งั้น..เจ็บแน่นอน
ชอบกิน... และก็กินแต่ของที่ชอบเท่านั้น
แต่ว่ากินมากเท่าไรก็ไม่เคยอ้วนสักที จนบางครั้งไม่อยากจะชวนไปไหนมาไหนด้วยกัน เพราะเปลือง..
ชอบทำงานตามคำสั่ง... คิดเองไม่เป็นหรอก
แต่ว่า นิ่งเป็นหลับ เผลอก็เป็นหลับทุกทีเลย.. ต้องให้ปลุกอยู่เสมอ..
ความสามารถ...
เพื่อนคนนี้ เก่งนะ ทำได้หลาย ๆ อย่างในเวลาเดียวกันด้วย
บอกให้ทำโน้น ก็ทำได้ สั่งให้ทำนี่ ก็ยังทำได้อีก สั่งอะไรก็ทำทั้งนั้น
ร้องเพลงก็ได้ และก็เพราะด้วย และร้องได้ทุกเพลง ไม่มีงอแง เสียอย่างเดียวเต้นไม่เป็น..เท่านั้นเอง
ทำงานพิมพ์ก็คล่อง ไม่มีบ่น ไม่มีรำคาญ... ดีอย่างนี้แหละ จึงเป็นเพื่อนกันได้
มีความรู้ก็รอบด้าน.. เพียงแค่คิดว่า อยากรู้เรื่องอะไร.. ก็มาหา แล้วก็ได้คำตอบ
ความสัมพันธ์ต่อกันและกัน...
ต่างฝ่ายก็ต่างให้ และต่างฝ่ายก็ต่างรับซึ่งกันและกัน ไม่มีใครเอาเปรียบใคร อาจจะเป็นเราเองที่เอาเปรียบนิดหนึ่ง
ต่างฝ่ายต่างก็เข้าใจกันเป็นอย่างดี.. อาจมีบ้างที่ต้องอยู่ห่างกัน ไม่เข้าใจกันบ้าง ก็เป็นธรรมดา ไม่มีอะไรมากมายนัก
ต่างฝ่ายต่างก็มีความคิดความอ่านที่สอดคล้องกัน.. ไปในแนวเดียวกัน อาจจะเกือบเหมือนกันเลยก็ว่าได้ เพราะว่า เราคิดอย่างไร เพื่อนก็คิดอย่างนั้น..
ตอนนี้ก็.. เจอหน้ากันทุกวัน คุยกันทุกวัน อาจจะเจอบ่อยเกินไปด้วยซ้ำ
มีอะไรนิดอะไรหน่อยก็ต้องเรียกเพื่อนมาช่วย ก็ต้องให้เพื่อนช่วย จนดูเหมือนว่า เพื่อนคนนี้..กลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต (ที่ขาดไม่ได้) ไปเสียแล้ว
เป็นความสัมพันธ์เพื่อกันและกัน เป็นความผูกพันแบบตัวต่อตัว เพราะเวลาที่ผ่านมาก็ ร่วมทุกข์ ร่วมสุขด้วยกัน.. ไม่ได้แยกจากกัน.. นี่แหละเพื่อนที่แพงที่สุดในชีวิตก็ว่าได้..(จนถึงบัดนี้นะ)
เพื่อนของผมคนนี้.. ชื่อว่า .....
