วันเสาร์ที่ 20 กันยายน พ.ศ. 2557
อาทิตย์ 25 ธรรมดา A
เขียนโดย don Pietro Virote Phosawang ที่ 16:35 0 ความคิดเห็น
วันศุกร์ที่ 12 กันยายน พ.ศ. 2557
วันพฤหัสบดีที่ 11 กันยายน พ.ศ. 2557
วัน 4 เข้าเงียบประจำปี 2014
วันพฤหัสบดี ที่ 11 กันยายน 2014
บทเทศน์ในมิสซา
คำสั่งที่พระเยซูเจ้าสั่งก็คือ ให้เรารักกันและกัน จงรักกันเหมือนอย่างที่พระเจ้าทรงรัก
ไม่ใช่เรื่องความประพฤติทางศีลธรรม แต่เป็นเรื่องของการตอบสนองต่อเอกลักษณ์
ของชีวิตของมนุษย์
จงรักศัตรู และจงภาวนาให้ผู้ที่เกลียดชัง... นี่เป็นเรื่องของความเชื่อ เราเชื่อในพระเจ้า
ผู้ทรงเป็น คงอยู่ ไม่มีขอบเขต พระองค์ทรงสร้างเรามา นี่คือพระเจ้าของเรา เราเชื่อในพระเจ้า
เราหวังในพระองค์ เราจึงสามารถทำในสิ่งที่พระองค์ทรงกระทำได้
นั่นคือ จงรักกันและกัน เหมือนอย่างที่พระองค์ทรงรักเรา
บนไม้กางเขน พระเยซูเจ้าทรงโดดเดี่ยว เปล่าเปลี่ยว เจ็บปวด หิวน้ำ ทุกข์ทรมาน
ถูกเยาะเย้ย ถูกเหยียดหยาม.. แต่พระองค์ทรงภาวนาต่อพระบิดา ขอให้ภัยทุกคน
ทุกคนที่ได้กระทำต่อพระองค์..
09.00 น.
ว่าด้วยคำอวยพร
คำไทย ว่า "ขอให้มีอายุมั่น ขวัญยืน"
คำลาว ว่า "ขอให้ทุกคนมีอายุหลาย ๆ ตายยาก ๆ เด้อ"
คำเขียนเตือนใจ (บทความ)
พระสันตะปาปาฟรังซิส "พระศาสนจักรคือ ประชากรที่รับใช้พระเจ้า เมื่อเรารับใช้คนอื่น
เราต้องเลิกนิสัยอิจฉา แบ่งพรรคแบ่งพวก และนินทากัน การรับใช้พระเจ้าที่ดีคือ การภาวนา
และการเฝ้าศีล
พระสังฆราชเตือนใจว่า
1. ลูกต้องซื่อสัตย์ต่อการภาวนาของลูก
2. ลูกต้องเฝ้าศีลเสมอ
3. ลูกอย่าปะสายประคำ มารดาของลูก
เขียนโดย don Pietro Virote Phosawang ที่ 15:54 0 ความคิดเห็น
วันพุธที่ 10 กันยายน พ.ศ. 2557
วัน 3 เข้าเงียบประจำปี 2014
วันพุธ ที่ 10 กันยายน 2014
09.00 น.
มีพระสงฆ์ท่านหนึ่งสอนคำสอนคริสตชน และถามว่า "พระเป็นเจ้ากินข้าวกับอะไร?"
มียายคนหนึ่งตอบว่า กินกับลาบปลาตอง มีหมากพริก มีหมากลิ้นไม้..
อีกคนตอบว่า ปิ้งปลาเซือม (แซบที่สุด)
(ขำ ขำ)
เนื้อใน :
พระสันตะปาปาฟรัสซิส ตรัสว่า "ความชื่นชมยินดีแห่งพระวรสาร เติมเต็มชีวิตทั้งชีวิต
ของทุกคนที่แสวงหาพระเจ้า.."
พระสันตะปาปายอห์น ปอล ที่ 2 ย้ำเสมอให้ประกาศพระวรสาร ประกาศข่าวดีถึงพระคริสตเจ้า
เราจะต้องรู้จัก อ่าน รำพึง นำไปปฏิบัติ และแบ่งปันชีวิต ในพระวาจาของพระเจ้า จึงจะเกิดผล
หากเราไม่ทำเช่นนี้ ผลที่ตามมา ลำบาก..
การประกาศพระวรสารแบบใหม่ ไม่ใช่การทำพระวรสารขึ้นใหม่ แต่เป็นการหมายถึง "การดำเนิน
ชีวิตแบบใหม่ การเทศน์สอนแบบใหม่ การหมุนชีวิตใหม่" เพื่อให้ทุกคนได้รับรู้
และเข้าใจ มีความเชื่อ และได้รับความรอดพ้น จากองค์พระคริสโตเจ้าของเรา
พระสงฆ์ผู้ประกาศข่าวดี ให้เราถามตัวเอง รำพึงตลอดเวลา ว่า พระเยซูคริสโตเจ้า เป็นพระวาจา
ของพระเจ้าแท้จริงหรือเปล่า? เรามั่นใจแค่ไหน? เราเชื่อมั่นแค่ไหน? หากเรามั่นใจ 100 เปอร์เซ็น
แน่นอนว่า การประกาศพระวรสาร จะมีชีวิตชีวา และมีความมั่นใจมากขึ้นหลาย
เนื้อใน : เรื่องการกลับใจ
มีครูบา (พระภิกษุ)ท่านหนึ่งเห็นพระสงฆ์มิสชันนารีในหมู่บ้าน ได้ไปเยี่ยมเยียนชาวบ้าน ทุกบ้าน
ไม่ว่าจะเป็นคริสต์ เป็นพุทธ เอาใจใส่ ขึ้นบ้านนั้น บ้านนี่ คุยกับเด็กน้อย เล่นกับเด็ก ๆ บ่ได้รังเกียจ
บ่ได้เลือกที่รักมักที่ชัง ทุกคนเท่าเทียมกัน
เห็นแบบอย่างเช่นนี้แล้วก็อยากจะคุย สนทนากับพระสงฆ์
จึงเกิดการสนทนาธรรมขึ้น โดยมีเงื่อนไขว่า ถ้าพระธรรมของใครดีกว่า แข็งกว่า กะให้คนนั้นสึก
และเปลี่ยนศาสนา
คุณพ่อกะได้ตกลง มีการสนทนาธรรมกันในเรื่องศีลศักดิ์สิทธิ์ 7 ประการ กับดอกบัว 7 ดอก และเรื่องบาปต้น กับเรื่องศีล
ใช้เวลาสนทนาธรรมเป็นแรมเดือน ที่สุด ครูบา กะได้สึกออกมา พร้อมกับเปลี่ยนศาสนา เพิ่นนั่นกะคือ
ปู่ของพระคุณเจ้านี่เอง
บทสรุปของการสนทนา ก็คือ อาศัยกำลังของมนุษย์ไม่สามารถที่จะเอาตัวรอดพ้นได้ มนุษย์จำเป็น
ต้องอาศัยความรัก และความเมตตาของพระเจ้าจึงจะสามารถรอดพ้นได้...
เราจะเห็นว่า การกลับใจของคนคนหนึ่ง มาจาก
"แบบอย่างชีวิตอภิบาลของพระสงฆ์"
นี่คือสิ่งที่สำคัญ
15.00 น.
เนื้อใน : ไม้กางเขนของพระคริสโตเจ้า
การเป็นแบบอย่างของขีวิตพระสงฆ์ เป็นการประกาศข่าวดี เป็นการแพร่ธรรมที่ดีที่สุด
พระสันตะปาปายอห์น 23 ตรัสว่า หน้าที่ของข้าพเจ้าคือ การรู้จักและรับใช้พระเจ้าเสมอ
และเหตุผลของการมีชีวิตอยู่ของข้าพเจ้าก็คือ การช่วยมนุษย์ให้รอด
พระสันตะปาปยอห์น ปอล 2 ตรัสว่า "พวกลูกอย่ากลัว กางเขนเท่านั้นที่ให้ชีวิตที่แท้จริง
กางเขนคือชัยชนะ กางเขนเป็นยอดของความรักต่อมนุษยชาติ"
จงพิจารณาและรำพึง "ไม้กางเขนของพระคริสตเจ้าเสมอ"
ประสบการณ์การแพร่ธรรมในลาว..
กว่าที่ไม้กางเขนจะปักลงผืนดินประเทศลาว มีความยากลำบาก เพราะมีการเบียดเบียน
มีการต่อต้าน และมีการข่มเหง
มีประกาศว่า ให้ทุกหมู่บ้านที่ปักไม้กางเขนที่หน้าหมู่บ้านออก ถ้าไม่ทำจะต้องมีโทษ
หลายคนกลัวไม้กางเขน คนรัฐบาล กลัวไม้กางเขนของพระคริสโตเจ้า
พวกเขายอมรับไม่ได้
สุดท้าย ไม้กางเขนก็ได้ปักลงที่หัวใจ จิตใจ และจิตวิญญาณของชาวลาว
จนถึงกับว่า ไม่มีใครที่จะถอนออกไปจากจิตวิญญาณของเฮาได้เลย
ไม้กางเขนของพระคริสโตเจ้ามีไว้ แบก และติดตามพระองค์
หากเราไม่แบกกางเขน ไม้กางเขนนั้นอาจจะล้มทับเฮากะได้เด้...
เขียนโดย don Pietro Virote Phosawang ที่ 16:03 0 ความคิดเห็น
วันอังคารที่ 9 กันยายน พ.ศ. 2557
วัน 2 เข้าเงียบประจำปี 2014
วันอังคาร ที่ 9 กันยายน 2014
ในมิสซา
พระคุณเจ้าปรีดา ได้ยกเอาคำเทศน์ของพระสันตะปาปา มากล่าวว่า
"ให้เรามองดูพระเยซูเจ้าที่สวนเกทเสมนี เราจะเห็น 2 สิ่งทีสำคัญในตัวของพระเยซูเจ้า
สิ่งหนึ่งคือ น้ำใจอยาก น้ำใจของมนุษย์
สิ่งที่สอง คือ น้ำพระทัยของพระบิดาเจ้า
สองสิ่งนี้ ได้มาเผชิญหน้ากัน มาพบปะกัน สิ่งที่เกิดขึ้น คือ ความนบนอบเชื่อฟัง
จากพระเยซูเจ้า
แต่ก่อนที่เพิ่นจะยอมรับได้ เหงื่อที่ไหลออกมาแทบจะกลายเป็นเลือด.. ขออย่าให้
เป็นไปตามใจข้าพเจ้า ให้เป็นไปตามพระประสงค์ของพระองค์เถิด
น้ำใจอยากของมนุษย์มันลึกในจิตใจ และน้ำพระทัยดีของพระเจ้าก็ยิ่งลึกกว่า
คนที่เลือกน้ำพระทัยของพระเจ้า เขาจะมีพลังที่จะสู้ทน ความทุกข์ ความยาก
ความลำบาก การเบียดเบียน ความทรมานต่าง ๆ
คือกันกับพระเยซูเจ้าบนกางเขน
หากพระเยซูเจ้าไม่รับเอาน้ำพระทัยของพระเจ้าแล้ว กะคงทนไม่ไหว สู้ไม่ได้ แน่นอน
เพราะน้ำใจอยากของมนุษย์ สู้บ่ได้เลย...
ความนอบน้อมเชื่อฟัง.. จึงเป็นสิ่งที่สำคัญมากสำหรับชีวิตสงฆ์
โดยเฉพาะการนบนอบต่อผู้แทนของพระเจ้าที่สามารถเห็นได้ในโลกนี้...
09.00 น.
15.00 น.
เป็นช่วงเวลาของการแบ่งปันประสบการณ์ของงานแพร่ธรรมในประเทศลาว
ผ่านทางพระสงฆ์มิสชันนารี ที่เป็นฝรั่ง และครูคำสอน
"เลือดของมรณสักขีที่ตกลงบนพื้นดิน เป็นเหมือนกับเมล็ดพืชที่หว่านลงไปในดิน"
มีพระสงฆ์ มากมาย หลายท่าน ได้หลั่งเลือดบนผืนแผ่นดินประเทศลาว
มีคริสตชนหลายคนที่สละชีวิตของตน เพื่อความเชื่อ
งานแพร่ธรรม หรือการประกาศข่าวดี เป็นชีิวิตของพระสงฆ์
แล้วฮู้บ่ว่า อะไรเป็นพลัง และเป็นผู้หล่อเลี้ยงชีวิตของพระสงฆ์
ที่ทำให้เข้าเหล่านี้ยอมตาย ยอมหลั่งเลือด..
คำตอบ กะคือ "พระเยซูเจ้า"
น่าคิดสำหรับเฮาว่า ชีวิตของเฮาเป็นชีวิตที่เป็นพยานในการประกาศข่าวดี
ของพระเยซูเจ้าอยู่เบ๊าะ?
------------------------------------------------------------
อ่าน สะกิดสงฆ์ (ต่อจากเมื่อวานนี้)
มองดูชีวิตของชาวประมงจับปลา กับชาวประมงจับมนุษย์
1. เขาจะต้องมีความเพียร คือ เรียนรู้การรอคอยด้วยความอดทน ด้วยความเพียรทน
เขาจะต้องไม่เคลื่อนไหวมาก เพราะจะทำให้ปลาหนีไปได้ .. พระสงฆ์ก็ต้องเรียนรู้
ความเพียรอดทน ในการทำงานอภิบาล ในการทำหน้าที่ของสงฆ์ ในการช่วยคนอื่นๆ
ผลสำเร็จ อาจจะไม่ได้เกิดขึ้นในช่วงวันเวลาของเราก็ได้
2. ต้องมีความมั่นคง คือ ชาวประมงที่ดีย่อมไม่ยอมเลิกง่าย ๆ หากเขาไม่ได้ผลดังที่
ตั้งใจเอาไว้ พระสงฆ์จะยอมแพ้อะไรง่าย ๆ ได้อย่างไร จะยอมแพ้กับการเข้าวัดน้อย
ของสัตบุรุษได้อย่างไร
3.ชาวประมงที่ดีต้องมีความพยายามมาก ๆ คือ จะได้ปลาก็ต้องพยายามทุกวิถีทาง..
พระสงฆ์จะต้องพยายามมาก ในการที่จะเผชิญกับความยาก ปัญหาต่าง ๆ ทุกรุปแบบ
ในการประกาศข่าวดี ในการทำงานร่วมกับคนอื่น
4. ชาวประมงที่ดีจะต้องรู้จักวันและเวลาที่จะจับปลา คือ เขาจะต้องรู้ว่า เวลาไหนควร
เวลาใดไม่ควร.. พระสงฆ์ต้องเรียนรู้ เวลาใดเหมาะสม เวลาใดควรหยุด หรือ
เวลาใดควรจะนิ่ง
การประกาศข่าวดี จำเป็นที่จะต้องเรียนรู้ และจำเป็นต้องเสียสละอย่างมาก
อุทิศตนเองให้ถึงที่สุด
บรรดาอัครสาวก เมื่อมาเป็นชาวประมงจับมนุษย์ พวกเขาได้ละทิ้งครอบครัว อาชีพ
การงาน มุ่งหน้าไปสู่การประกาศพระวรสารเท่านั้น
เพราะพวกเขาถูกเรียกมาก็เพื่อการนี้
พระเยซูเจ้าได้ทรงมอบภารกิจในการประกาศข่าวดีอย่างเป็นทางการ หรืออย่างสง่างาม
ในวันที่พระองค์เสด็จสู่สวรรค์
"ท่านทั้งหลายจงไปทั่วโลก ประกาศข่าวดีแก่มวลมนุษย์"
"จงล้างบาปเขาในนามของพระบิดา พระบุตร และพระจิต"
พระสงฆ์ถูกเลือกมา ก็เพื่อ ภารกิจ นี้...
(อ่านต่อ)
เขียนโดย don Pietro Virote Phosawang ที่ 16:23 0 ความคิดเห็น
วันจันทร์ที่ 8 กันยายน พ.ศ. 2557
วัน 1 เข้าเงียบสงฆ์ประจำปี 2014
วันจันทร์ ที่ 8 กันยายน 2014
เขียนโดย don Pietro Virote Phosawang ที่ 17:03 0 ความคิดเห็น