BLOGGER TEMPLATES AND TWITTER BACKGROUNDS

วันพุธที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2568

สายประคำแห่งการเยี่ยมเยียน

 เดือนตุลาคมเป็นเดือนแห่งเยี่ยมเยียนกันและกัน


พี่น้องที่รัก เดือนตุลาคม สำหรับคริสตชนเป็นเดือนแห่งสายประคำ เป็นเสมือนเดือนแห่งครอบครัวแม่พระ เป็นเสมือนเดือนแห่งการเยี่ยมเยียน ทำให้คิดถึง เวลาที่แม่พระเสด็จเยี่ยมนางเอเลีซาเบธ เพื่อช่วยเหลือนางที่กำลังตั้งครรภ์ เพราะว่าเป็นเดือนที่พิเศษมากๆ ที่บรรดาพ่อบ้านแม่บ้าน เยาวชน เด็กๆ ได้ออกจากบ้าน ออกจากที่อยู่ของตนเองและไปยังบ้านที่อยู่ข้างๆ บ้านที่อยู่รอบๆ บ้านที่อยู่ในคุ้ม ชุมชนของตนเอง  เราออกไปเพื่อเยี่ยมบ้านของผู้ที่มีความเชื่อและมีความศรัทธาต่อแม่พระ เป็นการให้กำลังใจซึ่งกันและกัน ไม่ใช่เป็นภาระต่อกัน ให้กำลังใจในด้านความเชื่อและกำลังใจในด้านความห่วงใยต่อกันและกัน

การไปสวดสายประคำตามบ้าน เป็นการนำพระเยซูเจ้าไปที่บ้านของเรา เราร่วมกันสวดภาวนา เราเป็นหนึ่งเดียวกันในการอ้อนวอนและสรรเสริญพระเจ้า ซึ่งเป็นภาพแห่งความเป็นหนึ่งเดียวกอย่างแท้จริงในชีวิตของคริสตชน เนื่องจากเราเป็นครอบครัวเดียวกัน

แม่พระบอกให้เราสวดสายประคำ เพราะแม่พระคือสายประคำ จึงจำเป็นและจะละเลยไม่ได้เลยที่จะทิ้งสายประคำ หรือ ที่จะไม่เอยพระนามของแม่พระ เพราะนี่คือ คำบอก เป็นคำที่แม่พระให้สวด เพื่อโลกจะได้มีสันติภาพ เพื่อคนบาปจะได้กลับใจ นักบุญดอมินิกได้กล่าวไว้ว่า “สายประคำเป็นอาวุธที่สุดยอดที่สุดที่ใช้ในการต่อสู้กับปีศาจและพรรคพวกของมัน”

การสวดสายประคำจึงไม่ใช่แค่การนั่งนำเม็ดรูปประคำ หรือ การสวดสายประคำไม่ใช่การบ่นพึมพำ  แต่การสวดสายประคำทำให้จิตใจของเราสัมพันธ์กับพระเจ้า ทำให้จิตใจของเรายกขึ้นหาแม่พระ ทำให้จิตใจของเราเพ่งไปสวรรค์

คำแต่ละคำที่เอ่ยพระนามแม่พระ “วันทามารีย์” เป็นคำพูดที่ออกมาจากจิตใจ ออกมาจากหัวใจของเราที่สื่อถึงความรักและความศรัทธาต่อพระแม่ ยิ่งเอ่ยพระนามมากเท่านใด ก็ยิ่งทำให้เราใกล้ชิดกับพระแม่มากเท่านั้น และยังทำให้เราได้รับพระหรรษทาน การปกป้องคุ้มครองจากพระเจ้าด้วย

พี่น้องที่รัก ตอลดเดือนนี้ ให้เอาออกจากตัวเอง ออกจากบ้านของตัวเอง และเดินไปด้วยกัน เดินเคียงข้างกันไป ชักชวนและเชื้อเชิญทุกคนให้เดินไปพร้อมกับเรา โดยมีเป้าหมายคือ บ้านของผู้มีความเชื่อ ความรักในแม่พระ เราเดินไปด้วยกัน ไปสวดภาวนา ชิมบรรยากาศของความสุขแห่งการเป็นชุมชนชาวสวรรค์ ความสุขที่มีแม่พระเป็นศูนย์กลาง มีสายประคำเป็นเครื่องมือทำให้เราใกล้ชิดกันและกัน และทำให้เรารักพระเจ้า

ขอพระเจ้าอวยพร

 

วันศุกร์ที่ 12 กันยายน พ.ศ. 2568

 

เทินทูนไม้กางเขน

..บนไม้กางเขน ข้าเห็นพระองค์ ทรงพลีชนม์เพื่อเรา..

ลูกทำบาป หยาบช้ามัวเมา.. ลูกแสนเศร้าร้าวใจ..

บนไม้กางเขน.. เราพบความรักของพระเจ้า ความรักที่แสดงออกมาด้วยความตาย ความรักที่ทำให้มนุษย์ได้เห็นว่า ความรักที่ยิ่งใหญ่ที่พระเจ้าได้มอบให้แก่เรา คือ ไม่ใช่การมอบความตาย แต่เป็นการมอบชีวิต ผ่านทางความตาย เรามีชีวิต


บนไม้กางเขน.. มีความทุกข์ ความยากลำบาก ความเจ็บปวด ความเหนื่อยล้า ความทรมาน แต่บนไม้กางเขนไม่น้ำตา ไม่มีคำบ่นว่า ไม่มีคำพุด ไม่มีคำปลอบใจ ไม่มีความเห็นอกเห็นใจ

บนไม้กางเขนมีแต่ความรัก และความหวัง

พระเยซูเจ้าทรงถูกตรึงบนไม้กางเขนนั้น เพราะพระองค์ทรงรักเราด้วยหัวใจของพระองค์ รักที่ยอมได้ทุกสิ่ง รักที่ยอมให้ทุกอย่าง รักที่สละได้แม้แต่ชีวิตและความสบาย

กางเขนของพระเยซูเจ้าอยู่ที่ไหน?

อยู่ที่หน้าผากของเรา ในเวลาที่เราได้รับศีลล้างบาป

อยู่ที่หัวใจของเรา 

อยู่ที่ปากของเรา

อยู่ที่มือของเรา

อยู่ที่หน้าอกของเรา

อยู่ในวิญญาณของเรา

จงสรรเสริญความรักของพระเจ้า ด้วยหัวใจของเราเถิด



วันพุธที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2568

ณ สถานีรถไฟไทเป


 

ชีวิตเป็นการเดินทาง
ย้ายตัวเองจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง
แม้จะไม่ใช่เป็นการย้ายตัวตนก็ตาม
ทำให้เกิดประสบการณ์ต่างๆ มากมาย
ประสบการณ์ในเวลาที่แตกต่างกัน
การเรียนรู้ก็จะแตกต่างกัน

วันนี้ เดินทางมาถึงประเทศไต้หวัน
เช้าวันที่ 25 มีนาคม 2025
ณ สถานีรถไฟใต้ดิน









ทุกการเดินทางย่อมมีการเตรียมตัว

ความเรียบง่ายจะนำไปสู่เส้นทางที่ไม่ลำบากใจ



อาหารรองท้อง 


แผนที่การเดินทาง


 และผู้คนที่เดินทางด้วยกัน สร้างประสบการณ์ในเวลาหนึ่งด้วยกัน










อาหารเที่ยงขอวัน ง่ายๆ แต่ได้ความแปลกใหม่และความอร่อย