แซบที่สุดเลย?

เมื่อวันที่ 16 สิงหาคม 2009

พวกเราได้รับอาหารที่ให้พลังงานมากที่สุด

พวกเราก็เลยลุยกันเต็มที่เลย

เพราะนาน ๆ ครั้งถึงจะมีสักครั้ง

หรืออาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่จะได้ลิ้มรส

แบบนี้ ที่นี่ ตรงนี้ แน่นอน...

ไม่จำเป็นต้องพูดคุยอะไรกันมากมาย เสียเวลา

เพราะของดีมีน้อย

นี่ก็กำลังลุยกันอย่างเต็มที่เลย

พร้อมกับเพื่อนชาวพม่า..

ไม่รู้ว่าใครกินมากว่ากันนะ..

กินอิ่มก็เก็บภาพไว้

กินอิ่มก็ยิ้มแย้มแจ่มใส

กินอิ่มก็สบายท้อง

กินอิ่ม ก็มีแฮงเด้อ...

นี่คือของกลาง...

เพราะไม่มีใครเป็นเจ้าของ

มีอะไรบ้างนะ..

ข้าวเหนียวอุ่น ๆ

แจ่วบอง

น้ำพริก

และผักต่าง ๆ

ทำอย่างไรดีเมื่อข้าวเหนียวหมด?

ก็มีการเปลี่ยนรูปแบบนิดหน่อย

กลายเป็นขนมปังหน้าแจ่วบอง..

กินแล้วจะติดใจเด้อ..

และแล้ว ทุกอย่างก็จบ..

ข้าวเหนียวกับแจ่วบอง...

นี่เป็นความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ได้รับในบางวัน

นี่เป็นความสุขตามประสาคนบ้านนอกคอกนา

เมื่อได้เจอสิ่งที่เป็นตัวตนของตัวเอง...

นี่เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตที่ขาดหายไป

แต่สักวันจะกลับมาเหมือนเดิม...