บ้านของเรา..

"ที่ไหน ไหน ก็ไม่เท่าบ้านเกิดของเรา"

"จะมีที่ใดในโลกนี้ สวยเท่ากับบ้านของเราเอง"

"จะมีที่ใดในที่นี่ สร้างความสุขเท่ากับบ้านของเรา"

บ้านไม้โทรม ๆ .. ก็บ้านเรา

บ้านมุงสังกะสีเก่า ๆ ... ก็บ้านเรา

บ้านไม้โยกซ้ายทั้งหลัวแล้ว.. ก็บ้านเรา

บ้านไม้กำลังจะพังแล้ว .. ก็บ้านเรา

นี่คือ ท่านแม่..กำลังห่อข้าวต้ม (ข้าวต้มโคม) สำหรับงานฉลองนักบุญทั้งหลาย

นี่คือ ดอกไม้สำหรับพ่อ พี่ ตา ยาย หลาน ที่ได้ล่วงลับไปแล้ว
ในโอกาสระลึกถึงในวันนักบุญทั้งหลาย..และผู้ล่วงลับ

ความคิดถึงบ้าน..
คิดถึงความเป็นบ้าน..
คิดถึงผู้คนที่อาศัยในบ้าน..
คิดถึง..ทุกสิ่งที่เป็นบ้าน..
บ้าน..ที่มองเห็น
บ้าน..ที่มองไม่เห็น

"อีกสักหน่อยก็คงได้กลับบ้าน..อยู่กันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตากันอีกครั้ง"

ณ  บ้านของเรา..