มิสซาปิดปีการศึกษา 2010-2011
โดย MONS. SAVIO HON TAI-FAI เลขาคนใหม่ของกระทรวงเพื่อการประกาศพระวรสาร
ซึ่งเป็นคนเอเชีย ประเทศฮ่องกง.. ใกล้ ๆ บ้านเรานี่เอง
เริ่มต้นด้วยมิสซาฯ
ในห้องอาหาร
มีการร้องเพลง การเล่าเรื่องตลก การกล่าวขอบคุณของคนที่ไป การกล่าวของอธิการ
และการกล่าวของเลขกระทรวงฯ
บรรยากาศแบบครอบครัว เสียงคุย เสียงหัวเราะ เสียงร้องเพลงดังกระหึ่มอยู่เสมอ..
รับของที่ระลึกจากทางหอ (เงินสด?)
พร้อมกับเพื่อนและคุณพ่อรองอธิการ
เราสามคนไปกันทุกคนแหละครับ (เพื่อนชาวพม่า)
พร้อมกับเพื่อน ๆ แต่อีกสองคนไม่ได้กลับ ยังอยู่อีกปีสองปี
สองปีแล้วหรือ??
จำได้ว่า..เมื่อครั้งที่มาถึงโรมวันแรก ๆ นั้น
ทุกอย่างคือสิ่งแปลกหน้า
ทุกอย่างคือความแตกต่างที่ยังไม่ลงตัว
ที่สำคัญคือ ตัวเองเป็นความแปลกต่าง..
จำได้ว่า... ในระหว่างการดำเนินชีวิตที่โรมนั้น
ทุกอย่างกำลังปรับตัวเข้าหากัน
ทุกอย่างเริ่มกลายเป็นความคุ้นเคย
ทุกอย่างเริ่มกลมกลืนกันอย่างแยกกันไม่ออก
ทุกอย่างเริ่มกลายเป็น “ความเคยชิน”
และทุกอย่างเริ่มกลายเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน
เวลา... เป็นตัวแปรที่สำคัญในการดำเนินชีวิต
เวลา...เป็นสิ่งสำคัญในการสร้างความเป็นหนึ่งเดียวกันในทุกสิ่ง
เวลา...เป็นสิ่งสำคัญในการทำลายความแปลกต่าง
เวลา...เป็นสิ่งสำคัญในการสร้างตัวตนใหม่
เวลา...เป็นสิ่งสำคัญที่ก่อให้เกิดประสบการณ์ที่ลงตัว
สองปีแล้วหรือ??
เป็นคำถามที่แสดงออกถึง.. ความคิดฮอด ความอาลัย แต่ไม่ใช่เสียดาย
เป็นคำถามที่แสดงออกถึง.. การเปลี่ยนแปลง การละ และการจากไป
เป็นคำถามเพียงเพื่อตอกย้ำ.. ต้องไป
เป็นคำถามเพื่อให้คิดต่อไปว่า.. มันก็นานมาแล้ว และมันก็เร็วเหลือกัน
ใช่... นี่เป็นเวลาที่ต้องไปแล้ว
ใช่... นี่เป็นโอกาสที่จะต้องกลับแล้ว
ใช่... นี่เป็นเวลาที่จะต้องเดินไปข้างหน้าแล้ว
ใช่... นี่เป็นเวลาที่จะต้องทำสิ่งใหม่ ๆ ได้แล้ว
สองปีแล้วหรือ?? ใช่..
ตัวเองเปลี่ยนไป แต่ทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิม
ตัวเองเหมือนเดิม และทุกอย่างก็ยังเปลี่ยนไป
นี่แหละคือ ความจริงของชีวิต
22 maggio 2011
