อาทิตย์มหาทรมาน ปี C

บทเทศน์

เริ่มต้นด้วยความยินดีและจบด้วยความตาย

วันนี้พระเยซูเจ้าได้รับการต้อนรับอย่างกษัตริย์ และตายอย่างมหาโจร.. เริ่มต้นด้วยการแห่แหนต้อนรับพระองค์ “นี่คือกษัตริย์ของชาวยิว” บรรดาเด็กๆ ผู้คน ถือกิ่งมะกอกออกไปรับพระเยซูเจ้า ร้องโฮซานนา โอรสกษัตริย์ดาวิด  ชาวกรุงเยรูซาเล็มและประชาชนต่างชื่นชมยินดีกับ ชายที่ชื่อ “เยซู” จะเป็นผู้นำ จะเป็นผู้ช่วยเหลือ จะเป็นผู้มาปลดปล่อย แน่นอนว่า พวกเขาเข้าใจว่า พระองค์จะปลดปล่อยพวกเขาให้เป็นอิสระจากอำนาจการปกครองของโรมัน จึงโห่ร้องต้อนรับพระองค์ด้วยความยินดีและเปี่ยมด้วยความสุข ที่พระเจ้าได้ทรงส่งบุรุษผู้หนึ่งเป็นเสมือนประกาศกของพระเจ้า หรือ มากกว่านั้นเป็นพระคริสต์ พระผู้ไถ่ มาช่วยพวกเขา มาเป็นผู้นำของพวกเขา

นักบุญอันดรูว์ แห่งครีต ได้เทศน์ว่า “เราจงออกไปต้อนรับพระคริสตเจ้าพร้อมกัน”  เราคริสตชน เราไม่ได้ต้อนรับพระองค์ด้วยกิ่งมะกอก แต่สิ่งที่เราจะต้อนรับพระองค์ได้ก็คือ จิตใจของเราที่จะต้องเปิดออก จิตใจที่จะต้องชื่นชมยินดีในการเสด็จเข้ามาสู่ชีวิตของเรา โดยเฉพาะในศีลมหาสนิท ที่เราได้รับพระองค์  เพราะการเสด็จของพระองค์นำความชื่นชมยินดีมาให้เรา..

แต่..ในระหว่างนั้น เมื่อความยินผ่านพ้นไป ความทุกข์ทรมาน การสบประมาท การตัดสินโทษก็เกิดขึ้น ทำให้พระเยซูเจ้าที่เรียกว่าผู้ปลดปล่อยนั้นถูกจองจำ และเป็นเสมือนนักโทษ ที่ต้องถูกประหารชีวิต และก็เป็นเช่นนั้น ผู้มีอำนาจทางบ้านเมือง ผู้มีอำนาจทางศาสนา ผู้มีอำนาจในการยุแหย่ ชักจูงประชาชนได้เรียกร้องให้ประหารชีวิตพระองค์ ด้วยข้อหาทางการเมืองและข้อหาทางความเชื่อ “เขาอ้างตนเองเสมอเท่าพระเจ้า”

ความทุกข์ทรมาน การเยาะเย้ย ถากถาง และดูหมิ่นเหยียดหยามเกิดขึ้น.. เกินที่คนหนึ่งจะรับไหว เกินที่คนคนหนึ่งจะแบกรับไว้ได้ “พระบิดาเจ้าข้า ทำไมพระองค์จึงทรงทอดทิ้งข้าพเจ้า” แต่ด้วยจิตใจที่หนักแน่น และหัวใจที่มั่นคง พระองค์ทรงยอมรับทุกสิ่ง อดทนโดยไม่บ่น อดทนโดยการให้อภัย อดทนโดยไม่ปริปาก เพื่อทำให้คนได้เห็นว่า มนุษย์ แม้จะมีความทุกข์ทรมาน ยากลำบากในชีวิต แต่ทุกสิ่งจะผ่านไปได้ และผ่านได้อย่างแน่นอน  พระองค์มั่นคงในพันธกิจที่ได้รับมอบหมาย ยึดมั่นไม่เปลี่ยนแปลง ที่จะ “ไถ่บาป” มนุษย์ทุกคน เพื่อให้มนุษย์ได้เห็นว่า พระเจ้าในสภาพมนุษย์แท้อยู่ต่ำต้อยกว่ามนุษย์ทุกคน..

เริ่มด้วยความยินดี จบด้วยความยินดี เพราะพระเจ้าตายเพื่อเรา เพื่อเราจะได้เป็นหนึ่งเดียวกับพระองค์ ให้เรานำวิญญาณของเราออกไปต้อนรับพระองค์เข้ามาสู่ชีวิตของเรา...