วันอาทิตย์สัปดาห์ที่ 22 เทศกาลธรรมดาปี A

 บทเทศน์

พระเยซูเจ้าทรงตรัสว่า  

1. พระองค์จะรับทรมานจากผู้อาวุโส หัวหน้าสมณะ และธรรมาจารย์

2. พระองค์จะถูกประหารชีวิต

3. พระองค์จะกลับคืนชีพในวันที่สาม

เปโตร ทัดทาน

1. เหตุการณ์นี้จะไม่เกิดขึ้นกับพระองค์

2. ยืนยันอย่างแน่นอน

พระเยซูเจ้า เตือนสติ

1. เจ้าถอยไปข้างหลัง

2. เจ้าเป็นเครื่องกีดขวาง

3. เจ้าไม่คิดอย่างพระเจ้า

4. เจ้าคิดอย่างมนุษย์

พระเยซูเจ้า เชื้อเชิญและท้าทาย

1. ถ้าอยากตามเรา จงเลิกคิดถึงตนเอง

2. ถ้าอยากตามเรา จงแบกไม้กางเขนของตน

3. ถ้าอยากตาม จงตามเรามา

นี่คือรูปแบบชีวิตของพระเยซูเจ้า พระเจ้าต้องการจะบอกกับเราคริสตชนทุกคนว่า พระองค์ทรงเป็นผู้ช่วยให้รอด พระองค์เสด็จมาก็เพื่อช่วยมนุษย์ให้รอดพ้น ในแผนการของพระองค์  พระองค์วางแผนการช่วยไว้นั่นคือ ส่งพระบุตรลงมาบังเกิด และนำมนุษย์ไปพบพระองค์

ดูเหมือนว่า หนทางที่พระเยซูเจ้าทรงทำนั้น เป็นหนทางที่เข้าใจยากมาก ตามประสามนุษย์ พระเยซูเจ้าเป็นพระผู้ช่วยจะรับทรมานได้อย่างไร? พระเจ้าจะตายได้อย่างไร? พระเจ้าจะกลับคืนชีพเป็นไปได้อย่างไร?

มนุษย์มองไม่เห็นถึงแผนการที่จะเกิดขึ้น จึงพูดและทำตามสิ่งที่ตนเองเข้าใจ เปโตรทัดทานพระเยซูเจ้าว่า จะไม่ได้เกิดขึ้น จะปกป้องพระองค์ พระองค์จะต้องอยู่ช่วยมนุษย์ให้รอดพ้น เขาเข้าใจในวิถีของตนเอง ตามขอบเขตของมนุษย์

เรามักจะมองเช่นนี้ ไม่เข้าใจพระเจ้า ไม่เข้าใจวิธีการและหนทางของพระองค์ เมื่อไม่เข้าใจจึงดำเนินชีวิตตามหนทางของตนเอง ตามใจตนเอง ความวุ่นวาย ความสับสนจึงเกิดขึ้น

จึงเป็นการดีที่เราจะแสวงหาความเข้าใจในพระประสงค์ของพระเจ้า เข้าใจในแผนการของพระเจ้าในชีวิตประจำวัน โดยเฉพาะในความทุกข์ยาก ปัญหา อุปสรรคในการดำเนินชีวิต หรือแม้แต่ความลำบากภายใน

จึงเป็นการถูกต้องที่เราจะต้องมองดูพระเจ้า มองดูวิธีของพระเจ้าในชีวิตประจำวันของเรา

หากเราทำตามใจตนเอง ก็เท่ากับว่า เรากำลังขัดขวางแผนการของพระเจ้า เหมือนกับเปโตรขัดขวางว่าจะไม่ให้พระเยซูเจ้าประสบเช่นนี้แน่นอน 

หากเราทำตามใจตนเอง ก็เท่ากับว่า เราไม่ได้ติดตามพระเยซูเจ้า ที่พระองค์บอกให้เราแบกไม้กางเขน เลิกคิดถึงตัวเอง และให้ตามพระองค์ 

หากเราทำตามใจตัวเอง พระเยซูเจ้าก็ไม่จำเป็นต้องมาไถ่บาป ไม่จำเป็นต้องมาช่วยเราให้รอดพ้น เพราะการทำตามใจตัวเองนี่แหละ ที่ทำให้เราจมอยู่ ยึดติด และจุ่มตัวเองในความไม่ถูกต้อง

จงฟื้นฟูความคิดขึ้นใหม่ เพื่อจะได้วินิฉัยว่า สิ่งใดเป็นพระประสงค์ สิ่งใดดี สิ่งใดเป็นที่พอพระทัย