ชีวิตคือการขอบคุณ
การใช้ชีวิตที่ Belforte del Chienti
เป็นเวลา 52 วัน ที่ใช้ชีวิตอยู่ที่นี่
เป็นเวลา 2 สัปดาห์ ที่มีเพื่อนอยู่ด้วย
เป็นเวลา 1 เดือน กับ 6 วัน ที่อยู่ตามลำพัง
มีประสบการณ์มากมายที่ได้รับจากที่นี่
ซิสเตอร์เจี๊ยบและซิสเตอร์ทิพย์(คนไทย)คอยดูแล
ขอบคุณมากครับ
ขอบคุณด้วยความจริงใจ
ขอบคุณที่ต้อนร้บทุกอย่าง
ที่ให้ความสะดวกสบายทุกอย่าง
ที่เอาใจใส่ทุกอย่าง
ซิสเตอร์เจี๊ยบ..
"จะเอาอะไรอีกไม๊?"
"เอาดิ๊ เอาดิ๊"
ส่วนซิสเตอร์ทิพย์..
"คุณพ่อขาดอะไรหรือเปล่า?"
"คุณพ่อจะเอาอะไรอีกไหม?"
ขอบคุณซิสเตอร์ทั้งสองด้วยความจริง
ขอบคุณซิสเตอร์ที่ทำให้รู้สึกว่า ไม่ได้โดดเดี่ยว
ทำให้รู้สึกว่า ไม่ได้อยู่ต่างถิ่น..
ทำให้รู้สึกว่า ไม่ได้เป็นคนแปลกหน้า..
แต่ทำให้รู้สึกว่า เป็นคนบ้านเดียวกัน
ทำให้รู้สึก อบอุ่นใจ
ทำให้มีกำลังใจ
ก็ขอบคุณทุกอย่าง
ขอบคุณทุกสิ่ง ไม่มีอะไรที่ไม่เหลือขอบคุณ
และที่ประทับใจมากที่สุดที่คือ
..หัวใจของซิสเตอร์ทั้งสอง..
ยอมเสียสละชีวิตในเมืองไทยเพื่อมาเป็นซิสเตอร์ที่นี่
ทำได้อย่างไร??
คนที่ทำได้ ...หัวจิตหัวใจ..ย่อมแกร่ง และมีพลังจากภายใน
คนที่ทำได้..ย่อมทำเพื่อพระจริง ๆ ...
สุดยอด..นับถือจริง ๆ
ก็อย่างว่านั่นแหละเน๊าะ
ใจบริสุทธิ์..จะได้เห็นพระเจ้า
(ในเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน)
นี่แหละชีวิตตัวอย่างของคริสตชน
ที่เป็นจริง...ในการสละทุกสิ่งเพื่อติดตามพระเจ้า
สละพ่อแม่ พี่น้องชายหญิง เรือกสวนไร่นา
เพื่อเป็นศิษย์ของพระเยซูเจ้า.. แล้วจะพบกับความสุข
แล้วจะได้พ่อแม่ พี่น้องชายหญิง เรือกสวนไร่นาเป็นร้อยเท่าพันเท่า
ในชีวิตนี้ และในชีวิตหน้า..
ขอบคุณมากครับ
โอกาสหน้า..จะไปรบกวนใหม่ก็แล้วกันเด้อ
ขอบคุณด้วยหัวใจ
วันจันทร์ที่ 13 กันยายน พ.ศ. 2553
ด้วยความขอบคุณ
เขียนโดย don Pietro Virote Phosawang ที่ 21:27
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
2 ความคิดเห็น:
ประทับใจจริง ๆ...ถ้าซิสเตอร์ได้อ่าน..คงน้ำตาคลอ...
ไม่รู้น้ำตาจะคลอเบ้าหรือเปล่า??
แต่ที่แน่ๆ ซิสเตอร์คงบอกว่า โล่งแล้ว สบายแล้วเรา..
หรือเปล่า???
แสดงความคิดเห็น