เข้าเงียบประจำปี ๒๐๑๑

การไตร่ตรอง.. บทเทศน์ พระสังฆราช ENRICO DAL COVOLO

 "จงฟังเถิด" บทสอนของพระเจ้าและพระศาสนจักรในเรื่องเกี่ยวกับกระแสเรียกของการเป็นพระสงฆ์

วันที่ ๓ มกราคม ๒๐๑๑

ในการฝึกปฏิบัติของพวกเรามีสองรูปแบบที่ใช้คือ เนื้อหาและวิธีการ

เนื้อหา.. เราจะมองดูประวัติศาสตร์ของกระแสเรียกการเป็นสงฆ์ของเรา

โครงสร้างในพระคัมภีร์จะเป็นดังนี้

          การเรียกและการเลือกจากพระเจ้า

          การตอบรับต่อการเรียก

          พันธกิจ

          ความยากลำบาก การผจญ การทดลอง ความสงสัยในการเรียก

          การยืนยันจากพระเจ้า

วิธีการที่ใช้.. Lectio divina

      Lectio       การอ่านพระวาจาพระเจ้า

      Mediatio   การำพึง

         Oratio       การภาวนา

         Contemplation  การพิจารณาไตร่ตรองนำไปใช้

เวลา ๐๙.๑๐ น.

การกระทำแรกเริ่มในประวัติศาสตร์ทางพระคัมภีร์ของกระแสเรียก นั่นคือ การเรียกของพระเจ้า

๑. ในปฐมกาล กระแสเรียกคือพระหรรษทาน
๒. พระวาจา เทียบ ๑พกษ ๑๙: ๑-๒๑
๓. การรำพึง
๔. สำหรับการภาวนาและสำหรับชีวิต

๑ กระแสเรียกเป็นพระหรรษทาน..

    พระเจ้าทรงเป็นแหล่งกำเนิดของทุกสิ่ง และกระแสเรียกก็มีจุดเริ่มต้นจากพระองค์.. 

         ฉะนั้น เราจึงจำเป็นที่จะต้องมุ่งไปสู่ศูนย์กลางของการไตร่ตรองของเรา นั่นก็คือ ธรรมล้ำลึกของพระเจ้า..

          ผ่านทาง lectio divina ซึ่งหล่อเลี้ยงประสบการณ์แห่งความเชื่อของบรรดาปิตาจารย์และของเราด้วย 

          “ไม่มีรูปแบบก็เป็นนักพรตที่ปราศจากพระวาจาของพระเจ้า” 

          เพื่อที่จะยืนยันว่า  พระคัมภีร์เป็นเหมือนกัน “สองพระหัตถ์ของพระเจ้า” 

               ซึ่งได้สร้างเรา และได้สร้างเราอีกครั้ง..

            ให้เรามองดู ประกาศกเอลียาห์ ซึ่งเป็นเสมือนตัวแทนของมนุษย์ที่แสวงหาพระเจ้า..

๒  บทอ่าน 1พกษ 19:1-21

ประกาศกเอลียาห์ถูกตามฆ่าจากกษัตริย์อาหับและพระมเหสี จึงได้หลบหนีไปในทะเลทราย 

และท่านก็เต็มไปด้วยความท้อแท้ใจ และความกระวนกระวายใจ ท่านปรารถนาที่จะตายอีกต่างหาก..

แต่ด้วยอาศัยอาหารที่ทูตสวรรค์นำมาให้ ท่านกินและเดินทางตลอด 40 วัน 40 คืน จนไปถึงภูเขาของพระเจ้า

พระเจ้าตรัสถามท่านว่า “เอลียาห์ เจ้าทำอระไรอยู่?”  เอลียาห์ตอบว่า ข้าพระองค์เต็มไปด้วยความกระตือรือร้นสำหรับพระองค์ แล้วพระเจ้าก็บอกให้เอลียาห์ออกจากถ้ำเพื่อพบปะกับพระองค์..

แล้วพระเจ้าทรงประทับอยู่ที่ไหน?

ไม่ประทับอยู่ในลม

ไม่ประทับอยู่ในแผ่นดินไหว

ไม่ประทับอยู่ในไฟ

ที่สุด ประกาศกได้ยินเสียงแผ่วเบาในความเงียบ   แล้วพระเจ้าสั่งให้เอลียาห์ไปตามหนทางของตน

๓ การรำพึง

ให้เราพิจารณาดูว่า อะไรเป็นองค์ประกอบที่สำคัญในเรื่องเล่าเรื่องนี้?

 ๓.๑  ทะเลทราย

           เป็นเหมือน “เงามืดในยามค่ำคืน” น่ากลัว และไร้ขอบเขต

           การอยู่ในทะเลทราย เอลียาห์ได้สนทนากับพระเจ้า นั่นคือ การทำตัวเองให้ว่างเปล่า.. 

          เพื่อจะได้มีประสบการณ์เกี่ยวกับพระเจ้า

                           ความว่างเปล่าในตัวเอง..เป็นเงื่อนไขที่สำคัญในการพบปะกับพระหรรษทานของพระเจ้า

   สำหรับเรา.. เราทำตรงกันข้าม เราแสวงหา และพยายามสร้างสิ่งต่าง ๆ มากมายในชีวิต 

            เพื่อว่า ชีวิตของเราจะได้ไม่ว่างเปล่า..

              หลายครั้งเราก็ลืมส่วนที่สำคัญที่สุดไปในชีวิตของเรา และสูญเสียส่วนที่ดีที่สุดไป 

               นั่นคือ การนั่งอยู่แทบเท้าของพระเยซูเจ้าเพื่อรับฟังพระวาจาของพระองค์ 

           เมื่อเราละทิ้งตัวเอง พระหรรษทานของพระเจ้าก็จะเต็มเปี่ยมในชีวิตของเรา

๓.๒  อาหารของพระเจ้า

           เส้นทางในทะเลทราย คือ ความว่างเปล่าภายในตัวเอง 

           เพื่อรับพระหรรษทานของพระเจ้า เป็นประสบการณ์ซึ่งไม่สามารถทำให้เป็นจริงได้ 

           หากปราศจาก การเลี้ยงดูจากพระเจ้า..

                     ในทะเลทรายเราอาจจะหลงทางได้  เราอาจจะเผชิญกับสัตว์ที่ดุร้ายได้  

                     เราอาจจะตายเพราะความหิวและกระหายได้..

               แน่นอนว่า อาหารและน้ำจากสวรรค์เป็นเครื่องหมายถึงพระหรรษทานของพระเจ้า 

                     และเป็นเสบียงอาหารสำหรับผู้มีความเชื่อเสมอ

๓.๓  การพบปะกับพระวาจาของพระเจ้า

           ในส่วนหนึ่ง.. เป็นเวลานานที่พระเจ้าไม่ได้ตรัสอะไรเลยกับผู้รับใช้ของพระองค์ 

                 ในเวลานั้น เอลียาห์ต้องหลบหนี เหนื่อย และหมดความหวัง เพราพระเจ้าทรงเงียบอยู่.. 

                  แน่นอนว่า เอลียาห์ย่อมเจ็บปวดภายในจิตใจ เพราะในฐานะที่เป็นประกาศก 

                  หากแต่ปราศจากพระวาจาของพระเจ้า..

          ในอีกส่วนหนึ่ง..พระวาจาของพระเจ้าทำให้เกิดความเดือดร้อน

          และเรียกร้องมากจนเกินไป พระจาวาของพระเจ้าขุดเจาะลงไปถึงส่วนที่เร้นลับที่สุดในหัวใจของเรา 

                 แม้สิ่งที่ซ่อนอยู่ก็จะถูกเปิดเผย..

                    “เพื่อนเอ๋ย เจ้าทำอะไรอยู่ที่นี่ เจ้ามาที่นี่ทำไม?”  เราจะตอบอย่างไร?

              ข้าพระองค์อยู่ที่นี่ในช่วงเวลาของการฝึกปฏิบัติชีวิตภายในนี้.. 

             ขอพระองค์ประทับอยู่เท่านั้น เพื่อข้าพระองค์จะได้กลายเป็นสงฆ์ที่ศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์...

๔  สำหรับการภาวนา และสำหรับชีวิต

                 จงพูดคุยกับพระเจ้าด้วยหัวใจ ต่อหัวใจ

                จงพูดคุยกับพระเจ้าจากชีวิตของเราเอง

               จงพูดคุยกับพระเจ้าแบบหน้าต่อหน้า

               จงเปิดตัวเองออกโดยปราศจากเงื่อนไขใดใดทั้งสิ้น

               จงเปิดตัวเองออกเพื่อต้อนรับสิ่งใหม่ ใหม่

              จงเปิดตัวเองออกเพื่อที่จะเชื่อฟังต่อพันธกิจที่ได้รับ

              จงเปิดตัวเองออกสู่พระเจ้า...