บนเส้นทางแห่งความรัก ๙

การให้กำเนิดบุตร

เป็นของขวัญที่พระเจ้าประทานให้กับชีวิตแต่งงาน

เป็นความรักของพระเจ้าที่มอบให้คู่สมรส

บุตรจึงเป็นบุตรของพระเจ้า

การให้กำเนิดบุตร

มาจากความรักของชายและหญิง

ที่มอบตัวเองให้แก่กันและกัน ทั้งร่างกายและจิตใจด้วยความรัก

ร่วมในความรักของพระเจ้า

บุตรจึงกลายเป็นผู้ที่รับความรัก การมอบตัวเอง การแบ่งปันตัวเอง

ของผู้เป็นบิดาและมารดไว้ในตัวเองอย่างเต็มเปี่ยม

เพื่อตัวเองจะได้พร้อมที่จะเป็นความรักของบิดาและมารดา

การให้กำเนิดบุตร

บุตรกลายเป็นตัวแทนของความรักที่เป็นจริง

ของพระเจ้าที่มีต่อมนุษย์

การให้กำเนิดบุตร

ไม่ใช่แบบผลิตผลที่มาจากคู่สมรส

ไม่ใช่มาจากความต้องการ ความพึงพอใจ

ไม่ใช่มาจากการตัดสินใจของคู่สมรส

การให้กำเนิดบุตร

จะต้องเป็นไปตามพระประสงค์ของพระเจ้า

จะต้องเป็นไปตามธรรมชาติของความเป็นหนึ่งเดียวของคู่สมรส

มนุษย์ไม่สามารถตัดสินใจเองด้วยคำว่า “มี” หรือ “ไม่มี”

มนุษย์พอใจ “มี” ก็ “มี” หรือ ไม่พอใจ “มี” ก็ “ไม่มี”... ไม่ได้

การกระทำเช่นนี้.. บุตรจึงกลายเป็น ผลผลิต หรือ ผลผลิตของมนุษย์

ซึ่งขาดการมอบตัวเองทั้งครบให้แก่กันและกัน

การให้กำเนิดบุตร

มาจากความรักของพระเจ้า

บิดามารดาต้องยอมรับของขวัญที่มาจากพระเจ้า

เป็นของขวัญที่เปี่ยมด้วยความรัก

เมื่อให้กำเนิดบุตร ก็เท่ากับเป็นการสร้างโลกใหม่ ชีวิตใหม่

การให้กำเนิดบุตร

เป็นผลมาจากความรักของพระเจ้า

ที่มนุษย์ไม่สามารถควบคุม หรือ ตัดสินใจเองได้

มองดูต้นไม้

การเกิดผลของต้นไม้ จะมีมาก หรือ น้อย

ไม่ได้ขึ้นอยู่กับเจ้าของสวน

แต่ผลของต้นไม้ ค่อย ๆ เป็น ค่อย ๆ เติบโต

จากการได้รับน้ำ แสงแดด อาหารที่พอเหมาะ และเหมาะสม

มีใบ มีดอก และก็บังเกิดผล มากบ้าง น้อยบ้าง

การให้กำเนิดบุตร

เป็นการความรักของพระเจ้า

ที่มอบให้กับคู่สมรส

คู่สมรสจะต้องตอบรับต่อของขวัญที่พระเจ้ามอบให้

ด้วยการทำหน้าที่เป็นบิดาและมารดา

ให้การดูแล เอาใจใส่ เลี้ยงดู อบรม ในความรักของพระเจ้า