อาทิตย์ 5 เทศกาลธรรมดา ปี c

บทเทศน์

ในบทอ่านที่ 1  พระเจ้าทรงเรียกอิสยาห์ให้เป็นประกาศก ให้ทำงานของพระองค์

อิสยาห์ปฏิเสธ      เพราะรู้ตัวเองว่าเป็นคนบาป ไม่สมควร และไม่คู่ควรที่จะทำงานของพระองค์

โดยบอกว่า “ข้าพระองค์เป็นคนริมฝีปากไม่สะอาด”  :

เราก็ทราบดีว่า ปากนั้นเป็นที่มาของความไม่ดีต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นคำพูดจาว่าร้ายส่อสอดเบียดบัง 

พูดจาไม่สุภาพ พูดจาหยาบคาย พูดนินทาใส่ร้ายป้ายสีคนอื่นบ้าง

พูดจาดูถูกเหยียดยามเพื่อนพี่น้องบ้าง 

แทนที่จะจะกล่าวแต่คำสรรเสริญพระเจ้า คำที่ให้กำลังใจแก่กันและกัน 

คำพูดที่ไพเราะฟังแล้วสบายอกสบายใจ

พระเจ้าได้ทรงชำระท่านให้บริสุทธิ์ด้วยถ่านไฟแตะที่ปากของท่าน

แล้วบอกว่า “ความชั่วของเจ้าถูกยกแล้ว บาปของเจ้าก็ถูกลบล้างแล้ว” :

แน่นอนว่าเราเป็นคนบาป เรามีความอ่อนแอ มีความบกพร่อง แม้จะพยายามฝืนบังคับตนเองมากเท่าไร 

เราก็ยังพลาดพลั้งเหมือนเดิม  แม้ว่าวันนี้จะไม่พูดจากระทบกระทั่งคนอื่น

แต่ก็มีที่เราเผลอไป  จึงจำเป็นที่เราจะต้องเข้ามาหาพระเจ้า ยิ่งเราอ่อนแอเราก็ยิ่งมาหาพระองค์ 

มีเพียงพระเจ้าเท่านั้นที่จะสามารถยกบาปให้กับเราได้

ที่สุดอิสยาห์ก็พูดว่า “ข้าพเจ้าอยู่ที่นี่แล้ว ขอทรงใช้ข้าพเจ้าไปเถิด” 

ท่านตระหนักถึงการให้อภัย  การยกบาปของพระเจ้า ท่านจึงพร้อมที่จะทำงานของพระองค์ 

พร้อมที่จะเป็นพยานยืนยันถึงพระองค์ 

ข้าพเจ้าอยู่ที่นี่ ขอทรงใช้ข้าพเจ้าไปเถิด  น่าจะเป็นคำพูดของเราด้วย

ในฐานะที่เราได้รับการชำระจากพระเจ้าแล้ว

ในพระวรสาร พระเจ้าทรงเรียกเปโตรให้มาทำงานของพระองค์

เปโตรเป็นชาวประมง ตลอดชีวิตท่านคลุคลีอยู่กับการหาปลา เรียกได้ว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญ

และเก่งในอาชีพนี้  แม้ว่าจะมีความสามารถ มีความเก่งแค่ไหน วันนี้เปโตรก็จับปลาไม่ได้เลย 

พระเยซูเจ้าเสด็จมาและบอกกับเปโตรว่า “จงแล่นเรือออกไปที่ลึกและหย่อนอวนลงจับปลาเถิด” 

พระเยซูเจ้าเป็นช่างไม้ ไม่มีความรู้  เปโตรอยากปฏิเสธแต่ที่สุดก็จำยอม

เพราะเป็นทางเลือกสุดท้าย “พวกเราหาปลามาทั้งคืนยังไม่ได้ซักตัวเลย แต่ถ้าพระองค์สั่ง  เราก็จะทำ”

ผลสุดท้าย ก็ได้ปลามากมาย

เปโตรเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จึงพูดว่า “โปรดไปจากข้าพเจ้าเสียเถิดพระเจ้าข้า เพราะข้าพเจ้าเป็นคนบาป”   

“อย่ากลัวเลย ตั้งแต่นี้ไป ท่านจะเป็นชาวประมงหามนุษย์”

แล้วเขาละทิ้งทุกสิ่งติดตามพระองค์

ความเก่ง  ความสามารถ ความฉลาด ความมีปัญญาของมนุษย์ ทำให้มนุษย์เกิดความจองหอง

ไม่ยอมรับพระเจ้า ไม่ต้องการพระเจ้า ปฏิเสธความช่วยเหลือของพระองค์ 

มนุษย์จึงวางใจในตนเอง วางใจในความสามารถของตนเอง ซึ่งมักจะนำไปสู่หายนะ 

มักจะนำไปสู่การเดินออกนอกลู่นอกทาง

แต่สำหรับผู้ที่วางใจในพระเจ้า สุภาพถ่อมตน พึ่งพาพระเจ้า คนนั้นก็จะได้รับการอวยพรจากพระเจ้า

พี่น้องที่รัก  เราทุกคนได้รับศีลล้างบาป  เราทุกคนได้รับการเรียกจากพระเจ้าให้เข้ามารับชีวิต

พระหรรษทานของพระองค์  เราเป็นกลุ่มชนบริสุทธิ์เพราะได้รับการไถ่จากพระโลหิตของพระคริสตเจ้าแล้ว  

พระศาสนจักรเรียกร้องให้เราดำเนินชีวิตให้สมกับการเป็นคริสตชน 

ให้สมกับการเป็นกลุ่มชนที่ได้รับการไถ่ให้รอด  ด้วยการยืนยัน 

ยืนหยัดมั่นคงในความเชื่อต่อองค์พระเยซูเจ้าด้วยใจสุภาพถ่อมตน