เข้าเงียบประจำปี ๒๐๑๑

วันที่ ๓ มกราคม ๒๐๑๑

การไตร่ตรอง... บทเทศน์ พระสังฆราช ENRICO DAL COVOLO

"จงฟังเถิด" บทสอนของพระเจ้าและพระศาสนจักรในเรื่องเกี่ยวกับกระแสเรียกของการเป็นพระสงฆ์


เวลา ๑๖.๐๐ น.

๒.    การตอบรับของมนุษย์

 ลักษณะที่แท้จริงของการตอบรับก็คือ การเชื่อมโยงกันและความซื่อสัตย์..

ดูเหมือนว่าไม่ค่อยจะสำคัญเท่าไร..แต่ก็สำคัญมาก

            ในหลาย ๆ ครั้งชีวิตสงฆ์ของเรา..ก็เป็นเหมือนล่อตัวน้อยตัวนี้ ซึ่งมันพบทุ่งหญ้ามอสที่เขียวสด

             และส่งกลิ่นหอมเย้ายวนใจ

                      เมื่อพบแล้ว มันก็ตรงเข้าไปกินหญ้ามอสนี้ เท่าที่มันจะสามารถกินได้ 

                       เพราะความอร่อยของหญ้าและความหอมด้วย    

        ขณะที่มันกำลังกิน กินอยู่นั้น มันก็ได้กลิ่นหญ้ามอสที่หอมมากกว่า.. 

       มันจึงตามหา เพื่อจะได้กินหญ้ามอสที่หอมหวานนั้น 

                   มันออกเดินทางไปตามถนน มองซ้าย มองขาว หันหน้า หันหลัง ก็ไม่พบ แต่ความหอมนั้นก็ยังอยู่.. 

                 มันเดินแสวงหาไปเรื่อย ๆ ปีนขึ้นบนภูเขา หรือข้ามแม่น้ำเป็นเวลา ๒ วัน ๒ คืน ก็ไม่พบ แต่ความหอมก็ยังอยู่  

                ในที่สุด พอวันที่ ๓ มันหมดเรี่ยวแรง และก็ล้มลงบนพื้นดิน ขณะที่หัวของมันเอนลงกับพื้นดินนั้น 

                         หญ้ามอสที่มันตามหา ที่ส่งกลิ่นหอมนั้น ที่แท้ก็ติดอยู่ตรงหัวของมันเอง  

                        แต่ก็สายเกินไปแล้ว เพราะมันกำลังจะตาย..

เรา..พระสงฆ์ เรามีประสบการณ์เกี่ยวกับความรักของพระเจ้า 

ประสบการณ์ในการถูกเรียกจากพระเจ้าให้มาเป็นศิษย์ของพระองค์ 

                              หลายครั้ง.. เราพยายามแสวงหาพระเจ้าจากภายนอก จากการงาน จากหน้าที่ เราทำงานอย่างหนักเพื่อพบกับพระเจ้า  

                             เราหันซ้าย มองขาว แลหน้า แลหลัง แต่ก็ไม่พบ เพราะว่า ประสบการณ์แห่งความรักของพระเจ้าไม่ได้อยู่ภายนอก..แต่อยู่ภายในตัวของเรา นั่นคือ หัวใจของเรา..

                               นักบุญเบอร์นาร์ด กล่าวว่า “พระเจ้าทรงเป็นน้ำผึ้งที่หวานในปาก ทรงเป็นบทเพลงที่ไพเราะอยู่ในหู ทรงเป็นความชื่นชมยินดีที่อยู่ในหัวใจ”

บทอ่านและการรำพึง  (มธ 7, 24-27)

                  พระวรสารตอนนี้ดูเหมือนเป็นบทสรุปของบทเทศน์บนภูเขา ซึ่งนักบุญมัทธิวชี้ให้เห็นถึงความยุธรรมที่ยิ่งใหม่             ที่สุดก็คือ ความรัก และการประปฏิบัติ สำหรับผู้มีความเชื่อในพระเจ้า..

      ซึ่งมีภาพ ๓ ภาพที่สำคัญ ที่เหมาะสำหรับการรำพึงไตร่ตรอง

                ภาพของถนน ๒ สาย  คือถนนกว้างและถนนแคบ

                ภาพของต้นไม ๒ ต้น คือ ต้นไม้ดีและต้นไม้เลว

                ภาพของบ้าน ๒ หลัง คือ บ้านบนหิน และบ้านบนทราย

มีคำกริยาที่สำคัญคือ  ฟัง และ ทำ  หมายถึง พระวาจาและการกระทำ 

                      แน่นอนว่า มันเป็นความยากลำบากที่จะทำให้เป็นจริง และสอดคล้องกัน 

                     การทำให้พระวาจาที่ได้รับฟังเป็นจริงในภาคปฏิบัตินั้น มันเป็นเหมือนกับอุปสรรค และความทุกข์ทรมาน 

                     ยากที่จะเลือกว่า ทางไหนไปหาพระเจ้า ทางไหนออกห่างจากพระองค์  

                     ยากที่จะรู้ว่า ทำความดีแล้วเกิดผลดี ทำความชั่วแล้วจะเกิดผลที่ดีด้วย  

                    ยากที่จะสร้างบ้านบนหิน และง่ายกว่าที่จะสร้างบ้านบนทราย..

ชีวิตของเราก็เป็นแบบนี้แหละ..

                   แล้วพระวรสารต้องการบอกอไรแก่เรา  บอกกับเรา “ในเวลานี้  ในขณะนี้”

                              ..การกลับใจ..

                         แน่นอนในชีวิตของเรามีความยากลำบากทั้งนั้น แต่เรา ต้อง กลับใจ  การกลับใจ..

                        เป็นสิ่งที่มนุษย์ทุกคนสามารถทำได้  

                        การกลับใจเป็นการหันตัวเองไปหาพระเยซูเจ้า  หันตัวเองไปสู่ทางของพระองค์ ตามพระประสงค์ของพระองค์

                     ฉะนั้น เราจะต้องเดินตามเส้นทางของพระเจ้า  ด้วยการฟังพระวาจา ทำให้พระวาจาสอดคล้องกับชีวิต 

                     และโดยเฉพาะชีวิตในการกระทำ

การภาวนา

ปล่อยให้ชีวิตของเราเป็นการภาวนา

ปล่อยให้ชีวิตของเราเป็นการสรรเสริญ

ปล่อยให้ชีวิตของเราเป็นการสนทนา

ปล่อยให้ชีวิตของเราเป็นการอยู่กับพระองค์