ไตร่ตรอง..ความรัก

ความรัก หรือ???

เป็นสิ่งที่มีอยู่อย่างไม่มีขอบเขตในตัวของเรามนุษย์ทุกคน
เป็นสิ่งที่มีอยู่ในหัวใจของมนุษย์ทุกคน
เป็นสิ่งที่ทุกคนกระหาย ปรารถนา และต้องการครอบครอง

หัวใจมนุษย์ที่ไร้ขอบเขต แต่เต็มไปด้วยความรัก
แต่แรกเริ่ม..ความรักไม่มีขอบเขต เพราะจุดกำเนิดมาจากผู้ไม่มีขอบเขต

ความสมบูรณ์ของความรัก
ไม่ใช่มีในตัวเอง แล้วก็สมบูรณ์แล้ว

ความสมบูรณ์ของความรัก
ต้องหลอมรวมกับความรักที่อยู่นอกตัวเองเสมอ
ด้วยเหตุนี้ มนุษย์จึงแสวงหาความรัก กระหายหาความรัก และพยายามไขว่คว้าความรัก
จากสิ่งที่อยู่นอกตัวเอง

แม้ว่า มนุษย์จะรักตัวเองมากมาย และมากกว่าสิ่งอื่นใดก็ตาม
ก็ไม่อาจทำให้ความรักของตัวเองสมบูรณ์ได้
ความรักจึงต้องเปิดตัวเองออกไป สู่โลก สู่คนอื่น สู่ภายนอก

ความรักไม่เคยที่จะหยุดนิ่ง
แต่มีการเคลื่อนไหวอยู่เสมอ
เคลื่อนจากบุคคลหนึ่ง ไปยังอีกบุคคลอื่น สิ่งอื่น ที่อยู่รอบตัวเอง
เคลื่อนจากใจของคนหนึ่ง ไปยังใจของอีกคนหนึ่ง เพื่อเป็นหนึ่งเดียวกัน

ไม่มีอะไรที่ยิ่งใหญ่ไปกว่าความรัก อีกแล้ว..
มนุษย์ปรารถนาที่จะให้ และปรารถนาที่จะแบ่งปันความรักของตนเอง กับ บุคคลอื่น
มนุษย์พยายามเสนอความรักของตนเองต่อคนอื่น เพื่อก่อให้เกิดการยอมรับ
มนุษย์พยายามรับความรักจากคนอื่น เพื่อต้องการความเป็นหนึ่งเดียวกัน

และความรักเท่านั้น ที่จะรวมสองคนให้เป็นหนึ่งเดียวกันได้

ความรักไม่ต้องการสิ่งใด นอกจากความรัก
และไม่ปรารถนาสิ่งใด นอกจากความรัก

ความรักในมนุษย์จะไม่อิ่ม และไม่เคยพอ
หากรักนั้นยังไม่สมบูรณ์

และแน่นอนว่า ความรักของมนุษย์จะสมบูรณ์ได้ก็ต่อเมื่อ มนุษย์รักพระเจ้า
และมนุษย์รักกันและกัน

นี่แหละความรักของมนุษย์
ที่ต้องเคลื่อนไหว ที่ต้องออกแรง และทีต้องแสวงหาเสมอ

ยิ่งรัก ก็ยิ่งได้เพิ่มมากขึ้น
ยิ่งแบ่งปัน ความรักก็ยิ่งสูงขึ้น
ยิ่งให้ความรัก ก็ยิ่งกว้างมากขึ้น
ที่สุด เมื่อทุกคนรัก.. โลกก็เต็มไปด้วยความรักซึ่งกันและกัน

โลกเต็มไปด้วยความรัก..นี่แหละคือพระอาณาจักรของพระเจ้า..

อาณาจักรแห่งความรัก