วันที่ 6-7 กันยายน 2011 เป็นช่วงเวลาเข้าเงียบ ฟื้นฟูชีวิตของสงฆ์ เพื่อติดตามองค์พระเยซูเจ้า
เป็นช่วงเวลาแห่งการพบปะของบรรดาสงฆ์
เป็นช่วงเวลาของการหล่อเลี้ยงชีวิต กระแสเรียก
ผู้เทศน์ในเดือนนี้ก็คือ คุณพ่อชัยวัฒน์ นำสุย
บทเทศน์ เรื่องผู้หว่าน
ผู้หว่านออกไปหว่านเมล็ดพืช
บางเมล็ดตกลงบนดินปนหิน เหมือนกับ ผู้ที่ปิดใจตัวเอง มีอคติ มีความรู้สึกไม่ดี หยิ่งยโส มั่นใจในตัวเอง
และกลัวการเปลี่ยนแปลง
คนที่ตาบอดสนิทที่สุดก็คือ คนที่ปิดใจตัวเอง นั่นเอง
บางเมล็ดตกลงบนหิน เหมือนกับ ผู้ที่ปิดปัญญาตัวเอง มองไม่เห็นสิ่งใด ใจแข็งกระด้าง..
บางเมล็ดตกลงในพงหนาม เหมือนกับ ผู้ที่มีความวุ่นวายใจในชีวิต ปิดโอกาสของตัวเอง
ในการต้อนรับสิ่งใหม่ ๆ หมกมุ่นกับสิ่งที่อยู่รอบด้านของตัวเอง
บางเมล็ดตกลงดินดี เหมือนกับ คนที่ตั้งใจ เปิดใจตัวเอง
สามารถนำพระวาจาประยุกต์เข้ากับตัวเอง นำความยินดีไปสู่คนอื่น...
ในหนังสือ "เริ่มต้นที่ดินดี" ของคุณพ่อภัคพล พูดว่า
ขนมปังที่ควรพกพาติดตัวไปด้วยเสมอก็คือ
ก้อนแรก การให้กำลังใจตัวเอง เพื่อจะสามารถปลอบใจคนอื่นได้
ก้อนที่สอง การให้อภัยตัวเอง เพื่อจะเข้าใจคนอื่นเมื่อเขาผิดพลาด
ก้อนที่สาม การให้โอกาสเพือแก้ไขตัวเอง เพื่อจะสามารถเปิดโอกาสให้คนอื่น
ก้อนที่สี่ การให้รอยยิ้มกับตัวเอง เพื่อจะได้แบ่งปันรอยยิ้มให้กับคนอื่น
ก้อนที่ห้า การให้ความรักแก่ตัวเอง เพื่อแบ่งปันความรักแก่คนอื่น
สรุป.. พระสงฆ์เป็นเหมือนตะเกียงที่ต้องติดหรือจุดไฟอยู่เสมอ
เพื่อต้องส่องแสงสว่างตลอดเวลา...
ชีวิตสงฆ์
เป็นชีวิตที่ศักดิ์สิทธิ์
เป็นชีวิตที่มอบถวาย
เป็นชีวิตที่ต้องอุทิศตน
เป็นชีวิตที่ต้องเสริมสร้าง
ชีวิตสงฆ์
เป็นชีวิตที่ธรรมดา
เป็นชีวิตที่เรียบง่าย
เป็นชีวิตที่ว่างเปล่า
เป็นชีวิตที่ไม่ใช่ของตัวเอง
ชีวิตสงฆ์
เสริมสร้างขึ้นในพระเยซูเจ้า
มั่นคงในพระองค์
ยืนหยัดในพระองค์
ติดยึดที่พระองค์
และดำเนินชีวิตไปในพระองค์
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น