วันพฤหัสบดี 33 ธรรมดาปี B

บทเทศน์
                                                                                                                         ลก 19:41-44


พี่น้องที่เคารพรัก  
พระเยซูเจ้าเสด็จมาในโลกนี้เพื่อที่จะพยายามสร้างอาณาจักรของพระเจ้าให้เกิดขึ้น
อาณาจักรแห่งความรัก
อาณาจักรแห่งสันติสุข 
อาณาจักรแห่งความเป็นพี่เป็นน้องกัน เป็นครอบครัวเดียวกัน

คำสอนของพระองค์เน้นความรัก  รักพระเจ้า และรักเพื่อนพี่น้อง  รักตนเอง 
และรักแม้ต่อศัตรู  ให้อภัยแก่กันและกันเสมอ


ในพระวรสาร พระเยซูเจ้ากำลังเสด็จเข้ามาใกล้กรุงเยรูซาเล็ม 
พระองค์มองเห็นเมืองนี้แล้ว พระองค์ทรงกันแสง 
และตรัสว่า “ถ้าในวันนี้เจ้าเพียงแต่รู้จักทางนำไปสู่สันติก็จะเป็นการดี  
แต่ทางนั้นถูกซ่อนไว้จากดวงตาของเจ้าเสียแล้ว”


นักวิชาการหลายคนตีความว่าเป็นการทำนายถึงอนาคต 
เป็นการทำนายว่าวิหารกรุงเยรูซาเล็มจะถูกทำลาย และก็เป็นเช่นนั้นจริง 
เพราะกรุงเยรูซาเล็มถูกทำลายโดยกองทัพชาวโรมัน เมื่อปี ค.ศ.70 กรุงเยรูซาเล็มถูกเผา  
ชาวยิวถูกฆ่าตายราวแสนคน 
สาเหตุก็เพราะว่า ชาวยิวได้กบฏต่อโรมัน พวกเขาต้องการอิสรภาพ แต่เลือกใช้วิธีความรุนแรง พวกเขาต้องการสันติสุข แต่เลือกใช้ดาบต่อสู้


แต่ก็มีนักวิชาการบางคนก็บอกว่า พระเยซูเจ้าตรัสข้อความนี้ ทำให้คิดถึงการทำลายพระวิหารกรุงเยรูซาเล็ม ในปี 587 ก.ค.ศ. มากกว่า



แต่อย่างไรก็ตาม พระเยซูเจ้าทรงต้องการให้บรรดาศิษย์ของพระองค์
แสวงหาสันติด้วยวิธีการของพระองค์ นั่นก็คือ ความรักต่อกันและกัน  รักแม้แต่ศัตรู  
การให้อภัยแก่กันและกัน  การไม่โกรธเคียงไม่เคียดแค้นต่อกัน  
มีความเป็นพี่เป็นน้องกัน 

ถ้าหากทุกคนตระหนักและมีความสำนึกในคำสอน และพระวาจาเหล่านี้ 
แน่นอนว่า นี่แหละพระอาณาจักรของพระเจ้า  
เหมือนกับยุคของพระแมสสิยาห์ที่ประกาศกอิสยาห์ทำนายไว้ว่า
“สุนัขป่าจะอยู่กับลูกแกะ และเสือดาวจะนอนอยู่กับลูกแพะ  
ลูกโคกับสิงห์หนุ่มจะหากินอยู่ด้วยกัน และเด็ก ๆ จะนำมันไป 
แม่โคกับหมีจะกินด้วยกัน ลูกของมันจะนอนอยู่ด้วยกัน 
และสิงห์จะกินฟางเหมือนวัวผู้ และทารกกินนมจะเล่นอยู่ที่ปากรูงูเห่า” (อสย 11:6-9


แต่ในความเป็นจริง หนทางของพระองค์ถูกปิดบัง ถูกซ่อนไว้ด้วยหลายสิ่งหลายอย่าง 
เช่น ด้วยเวลา  ด้วยความรีบร้อน  ด้วยหน้าที่การงาน  ด้วยความเห็นแก่ตัว 
ด้วยการเฉยเมย  ด้วยการไม่แคร์ความรู้สึกของคนอื่น เป็นต้น


ฉะนั้น พี่น้องที่เคารพรัก เราจะต้องร่วมมือกันสร้างพระอาณาจักรของพระเจ้าให้เกิดขึ้นในโลกของเรา เริ่มต้นที่ตัวของเราเอง  ออกไปสู่ครอบครัวของเรา  
ออกไปสู่เพื่อนบ้านของเรา ออกไปสู่ชุมชนของเรา 
ออกไปสู่หมู่บ้านของเรา และจนสุดปลายแผ่นดิน


พระอาณาจักรของพระเจ้าเริ่มต้นด้วยสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ในชีวิตประจำวัน 
เช่น การเป็นแบบอย่างแก่กัน  การทำความดีด้วยความพากเพียร  
การแบ่งปันกันด้วยความยินดี 
ในแต่ละวันเราก็ตั้งใจที่จะแสดงความรักต่อกันและกันให้มากที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ 
และดังนี้อาณาจักรของพระเจ้าจะแผ่ขยายออกไป เหมือนกับเชื้อแป้งแม้จะมีเพียงน้อยนิด 
แต่ก็ทำให้ขนมปังฟูขึ้นได้  เหมือนกับเมล็ดซีนาปิส ซึ่งเป็นเมล็ดเล็ก ๆ แต่เมื่อโตขึ้น 
กลายเป็นต้นไม้ใหญ่ จนนกในอากาศมาอาศัยได้