วันอังคาร ที่ 12 พฤศจิกายน 2013
บทเทศน์
เวลา 09.00 น.
เรื่องเล่า
ชายคนหนึ่งเขาฝันทุกคืนว่า เขาพยายามเปิดประตูบานใหญ่ โดยการดึงเข้ามาหาตัวเอง เพื่อที่จะเข้าไปข้างใน พยายามแล้ว พยายามอีก ก็ไม่สามารถเปิดประตูได้ เขาพยายามทั้งคืน จนหมดแรง
พอตื่นขึ้นมา เขาก็รู้สึกเหนื่อย ไม่มีเรี่ยวแรง.. เป็นอย่างนี้หลายคืน
ในที่สุด เขาจึงตัดสินใจไปพบกับจิตแพทย์
จิตแพทย์ ก็ถามเขาว่าเขานั้นฝันอย่างไร? เขาก็เล่าเรื่องให้ฟังอย่างละเอียด
แล้วจิตแพทย์ก็ถามว่า ที่ประตูนั้นมีคำเขียนไว้ไหม? เขาก็ตอบว่า "มีเขียนคำหนึ่ง"
"เขียนไว้อย่างไร" ถาม ชายคนนั้นตอบว่า "ผลัก"
เราเห็นไหมว่า ที่ประตูเขียนไว้ว่า ผลัก เพื่อเปิดเข้าไปข้างใน แต่ชายคนนั้นกลับดึงประตูเข้าหาตนเอง เพื่อที่จะเข้าไปข้างใน... เขาทำในสิ่งที่ตรงกันข้ามกับสิ่งที่บอกไว้ แล้วเขาจะเข้าไปได้อย่างไร?
ชีวิตภายใจของเราเองก็เช่นกัน
หลายครั้ง เราพยายามดึง ดึง ดึงหลายสิ่งหลายอย่างที่อยู่รอบ ๆ ตัวของเรา เข้ามาหาตัวเรา เรียกว่า การยึดตัวเองเป็นศูนย์กลาง ทำให้เราไม่สามารถที่จะพัฒนา หรือก้าวหน้าในชีวิตฝ่ายจิตได้
ประตูชีวิตของเราจะต้องเปิดออก อย่ามองแค่ตัวเองเท่านั้น ต้องมองคนอื่น ต้องมองเพื่อนพี่น้อง
ต้องเข้าใจเขา ต้องเคารพ และให้เกียรติเขา
การมองไม่เห็นความดีของคนอื่นนั้น ถือว่า อันตราย ต่อชีวิตภายใน..
เราจะต้องไม่มองในสิ่งที่ตนเองทำ เพื่อตนเอง แต่เราต้องมองที่ความดีของคนอื่น เพื่อพระสิริมงคลของพระเจ้า
หัวข้อในเช้าวันนี้ คือ เรื่อง ความเชื่อ
- ถ้าผู้นำมีความเชื่อน้อย
- แล้วคนตามล่ะ จะมีความเชื่อเป็นอย่างไร?
ความเชื่อไม่ได้มาจากหนังสือ แต่มาจากชีวิต
พระเยซูเจ้าไม่เคยเรียกร้องให้ศิษย์ของพระองค์เชื่อในพระองค์ด้วยสติปัญญา (Intellectual Faith)
แต่พระองค์ทรงเรียกร้องให้บรรดาศิษย์ของพระองค์ เชื่อในพระองค์ ด้วยชีวิต
เช่น ความเชื่อของนายร้อย..
Personal Faith หรือ Personal Trinity
เราเชื่อในพระเจ้า ด้วยตัวของเราเอง ด้วยชีวิตของเรา ไม่ใช่ด้วยคำพูดของคนอื่น
ด้วยชีวิตที่เราสัมผัส เป็นเราเองที่ืเชื่อในพระองค์
"แล้วท่านละ คิดว่าเราเป็นใคร?"
เชื่อด้วยตนเอง เชื่อในพระบุคคลของพระเจ้าด้วย
เราเชื่อในพระเยซูเจ้าจริงๆ ไหม? "เราเป็นปังแห่งชีวิต" (ยน 6:35)
"นี่คือกายของเรา" กาย หมายถึง กายของพระสงฆ์
หมายถึง กายขอพระคริสตเจ้า
ความเชื่อ ต้องการประจักษ์พยาน
นี่คือสิ่งที่สำคัญมาก และมากที่สุด ประจักษ์พยานด้วยชีวิต
พระสงฆ์ เทศน์ พระสงฆ์พูด ชาวบ้านจดจำไม่ค่อยได้ แต่เขาจะจดจำ สิ่งที่พระสงฆ์ปฏิบัติ
สิ่งที่พระสงฆ์กระทำในชีวิตประจำวัน ชีวิตที่ง่าย ๆ เรียบ ๆ นั่นแหละ
สัตบุรุต เขามีตานะ เขามองเห็น เขาไม่ได้ตาบอด เขาเห็นประจักษ์พยานของพระสงฆ์
เขาจึงเชื่อในคำพูด และคำเทศน์สอนของพระสงฆ์
เรารู้ไหมว่า "ความเชื่อของสัตบุรุษขึ้นอยู่กับความเชื่อของพระสงฆ์"
แม้แต่เรื่องภายนอก
การแต่งกาย
คำเทศน์สอน
การใช้คำพูดคำจา
การไปในสถานที่ต่าง ๆ
สิ่งเหล่านี้ มีอิทธิพลต่อความเชื่อของชาวบ้าน เป็นอย่างมาก
เราอาจจะมองว่า เป็นเรื่องภายนอก และเป็นเรื่องไม่สำคัญ เราจึงไม่ระวังตนเอง
แต่สำหรับชาวบ้าน... เขามีตานะ เขาไม่ได้ตาบอดที่จะมองไม่เห็นว่าอะไรเป็นอะไร
พระสงฆ์ ไม่สามารถดำเนินชีวิต 2 แบบได้ในเวลาเดียวกัน นั่นคือ การดำเนินชีวิตเป็นพระสงฆ์
และการดำเนินชีวิตในแบบของฆราวาส หรือ การดำเนินชีวิตตามประสาโลก
พระสงฆ์ต้องชัดเจน ในการดำเนินชีวิตของตนเอง
เราเคยเห็นไหม ปลวกกินหนังสือ มันไม่ได้กินข้างนอกก่อนนะ แต่มันจะเจาะกินข้างในก่อน
จนบางครั้งเราตายใจ คิดว่าหนังสือของเราใหม่ และยังเรียบร้อยอยู่ดี แต่พอจะหยิบขึ้นมาอ่าน
ปรากฎว่า ภายนอกดูดี แต่ข้างใน ปลวกกินหมดแล้ว..น่าเสียดายหนังสือนะ
ทุกวันนี้ ปีศาจมันฉลาด มันพยายามโจมตี ด้านใน ภายในจิตใจของมนุษย์ก่อน
กระแสสังคม กระแสโลก มันพยายามเจาะด้านใจจิตใจของเราก่อน กันจะกินจิตใจของเรา
มันทำให้เราติดใจ กับรสชาติแบบโลก ความหวาน สีสัน ชื่อเสียง เงินทอง เกียรติยศ
จนดูเหมือนว่า ภายนอกดูดี ปฏิบัติศาสนากิจอย่างดี แต่ภายในนั้น โดยกินหมดแล้ว...
ฉะนั้น เราพระสงฆ์จะต้องไม่เป็นมิตร กับ โลก มากเกินไป
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น