พระวาจาและการเกิดผล

พระวาจาและการเกิดผล

มก 4:1-20

พระเยซูเจ้าทรงเล่าอุปมา คือ มีชายคนหนึ่งออกไปหว่านเมล็ดพืช บางเมล็ดตกริมทางเดิน นกก็จิกกิน บางเมล็ดตกบนพื้นหินมีดินเล็กน้อย งอกขึ้นทันที แต่ถูกแดดเผา และเหี่ยวแห้งไป บางเมล็ดตกในพงหนาม ไม่เกิดผล เพราะหนามคลุมไว้ บางเมล็ดตกในที่ดินดี งอกขึ้นและเติบโต...


จะสังเกตว่า เมล็ดพืชจะเกิดผลได้เมื่อมีดิน...เพราะดินมีพลัง และทำให้เมล็ดพืชงอกขึ้นได้โดยธรรมชาติของตัวมันเอง


พระวาจาที่เราได้ยิน ได้ฟัง จะเกิดผลได้ เมื่อเรามีใจ..เพราะจิตใจเป็นแหล่งพลัง ที่จะทำให้พระวาจาบังเกิดผลในการกระทำ


ใจที่ต้อนรับพระวาจา..จะเกิดผลร้อยเท่า เมื่อใจบริสุทธิ์ นั่นคือ ใจที่พร้อมให้พระวาจาเกิดผล ใจที่พร้อมจะปฏิบัติตามพระวาจา ใจที่ยินยอมให้พระวาจานำทาง ใจที่พร้อมหลอมละลายเป็นหนึ่งเดียวกับพระวาจา


ใจที่โลเลและมีภาระ ใจที่แข็งกระด้างและเป็นกังวล ในที่ไม่บริสุทธิ์ร้อยเปอร์เซ็น พระวาจาจะเกิดผลได้อย่างไร? ตบมือข้างเดียวไม่ดัง ฉันใดก็ฉันนั้น พระวาจาจะเกิดผลไม่ได้ หากเราไม่ได้ร่วมเป็นหนึ่งเดียวกับพระวาจาของพระเจ้า เช่นเดียวกัน หากเมล็ดไม่ยอมสลายตนเอง ไม่ยอมละลายตัวเองเป็นหนึ่งเดียวกับดิน เมล็ดนั้นก็คงเกิดผลไม่ได้ เติบโตไม่ได้


ดังนั้น สิ่งที่พระเยซูเจ้าต้องการเน้นย้ำมีเพียงสิ่งเดียวคือ การฟังพระวาจาของพระเจ้าและนำพระวาจานั้นไปปฏิบัติสิ่งที่ตามมา คือ การเกิดผล


ผลที่เกิดจากการปฏิบัติตามพระวาจา ไม่ว่าจะกี่เท่าก็ตาม พระเจ้าทรงพอพระทัยเสมอ พระองค์พอพระทัยที่เรานำพระวาจาของพระองค์ไปปฏิบัติ...