พระวรสาร มธ 6:19-23
19 “ท่านทั้งหลายจงอย่าสะสมทรัพย์สมบัติบนแผ่นดินนี้เลย ที่นี่ทรัพย์สมบัติทั้งหลายถูกสนิม
และขมวนกัดกิน และถูกขโมยเจาะช่องเข้ามาขโมยไปได้
20 แต่จงสะสมทรัพย์สมบัติในสวรรค์เถิด ที่นั่นไม่มีสนิมหรือขมวนกัดกิน
และขโมยก็เจาะช่องเข้ามาขโมยไปไม่ได้
21 เพราะทรัพย์สมบัติของท่านอยู่ที่ใด ใจของท่านก็จะอยู่ที่นั่นด้วย”
22 “ประทีปของร่างกายคือดวงตา ดังนั้น ถ้าดวงตาของท่านเป็นปรกติดี
สรรพางค์กายของท่านก็จะสว่างไปด้วย
23 แต่ถ้าดวงตาของท่านไม่ดี สรรพางค์กายของท่านก็จะมืดไปด้วย
ฉะนั้น ถ้าความสว่างในท่านมืดไปแล้ว ความมืดจะยิ่งมืดมิดสักเพียงใด”
ข้อคิด
ชายหนุ่มคนหนึ่งเป็นคนร่ำรวยมาก เมื่อเขาตายไป เขาก็ไปที่หน้าประตุสวรรค์ เขาต้องการที่จะเข้าไป
ข้างในนั้น เหมือนกับทุกที่ที่เขาสามารถเข้าไปได้
นักบุญเปโตรเดินมาที่หน้าประตู ท่านก็ไม่ได้ห้ามใคร แต่ท่านบอกว่า ถ้าอยากเข้าไปต้องมีตั๋วเสียก่อน ราคาแค่พันบาทเท่านั้น
เขาก็หัวเราะ และพูดในทำนองที่ว่า นักบุญเปโตรคงจะล้อเล่นเป็นแน่ นักบุญเปโตรก็บอกว่าเรื่องจริง
ถ้าจะเข้าสวรรค์ก็ต้องมีตั๋ว เขาบอกว่าเขามีทรัพย์สมบัติมากมาย มีเงินในธนาคาร มีที่ดินราคาเป็นล้าน นักบุญเปโตรบอกว่า ขอหนึ่งพันบาทสำหรับตั๋ว ถ้าไม่มีก็เข้าไม่ได้ เขาก็มองดูกระเป๋าตัวเอง ว่างเปล่า..
เขาจึงเข้าสวรรค์ไม่ได้..
คนร่ำรวยจอมปลอม สะสมทรัพย์สมบัติมากมายในโลกนี้
เขาแสวงหาความสุขจากทรัพย์สมบัติที่มี
เขาพอใจกับสมบัติที่เขาหาได้
แต่ไม่เป็นประโยชน์สำหรับการเอาตัวเองรอดไปเมืองสวรรค์
เพราะทรัพย์สมบัติที่มีในโลกนี้ ไม่สามารถนำติดตัวไปได้แม้แต่สักบาทเดียว
คนร่ำรวยที่แท้จริง สะสมทรัพย์สมบัติในสวรรค์
เขาแสวงหาและมีความสุขกับคุณงามความดี และความถูกต้อง
เขาสะสมการช่วยคนอื่น
เขาสะสมการแบ่งปันสิ่งที่ตนเองมีให้แก่คนอื่น
เขาสะสมความรัก ความมีน้ำใจ ใจดีเมตตาแก่คนอื่น
เขาทำหน้าที่ การงานของเขาด้วยความซื่อสัตย์ ด้วยความรับผิดชอบ
เขาปฏิบัติศาสนกิจอย่างดี ด้วยความอุทิศตน และเสียสละ
นี่คือ ความร่ำรวยที่แท้จริง
และนี่ก็คือ แสงสว่างในตัวของเราเองด้วย
แสงแห่งความดีงาม
แสงแห่งความรัก
แสงแห่งการแบ่งปัน
จะนำทางเรา ไปสู่เมืองสวรรค์
ตลอดไป...
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น