วันจันทร์ 12 ธรรมดาปี B

มธ 7:1-5

¹“อย่าตัดสินเขา และท่านจะไม่ถูกพระเจ้าตัดสิน 

²ท่านตัดสินเขาอย่างไร พระเจ้าจะทรงตัดสินท่านอย่างนั้น ท่านใช้ทะนานใดตวงให้เขา พระเจ้าจะทรงใช้ทะนานนั้นตวงให้ท่าน  

³ทำไมท่านจึงมองดูเศษฟางในดวงตาของพี่น้อง แต่ไม่สังเกตเห็นท่อนซุงในดวงตาของตนเลย  

⁴ท่านจะกล่าวแก่พี่น้องได้อย่างไรว่า ‘ปล่อยให้ฉันเขี่ยเศษฟางออกจากดวงตาของท่านเถิด’ ขณะที่มีท่อนซุงอยู่ในดวงตาของท่าน  

⁵ท่านคนหน้าซื่อใจคดเอ๋ย จงเอาท่อนซุงออกจากดวงตาของท่านก่อนเถิด แล้วจะได้เห็นชัดก่อนไปเขี่ยเศษฟางออกจากดวงตาของพี่น้อง

ข้อคิด

พระเยซูเจ้าทรงสอนบรรดาศิษย์ของพระองค์ให้รู้จักทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุด..

การตัดสินคนอื่น.. เหมือนกับการเข้าไปก้าวก่ายและไปยุ่งกับเรื่องของคนอื่น จึงไม่เป็นการดี
ที่เราจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับคนอื่น เนื่องมาจากความไม่รู้ของเรา  เพราะว่า เราไม่รู้ว่า แท้จริงแล้ว
คนคนนั้นเป็นอย่างไร?

พระเยซูเจ้าไม่ได้บอกว่า ไม่ให้สนใจผู้อื่น.. เราควรที่จะให้ความสนใจและเอาใจใส่ต่อผู้อื่น
แต่ไม่ควรที่จะไปตัดสินเขา จากบางส่วน หรือ บางแง่มุมที่เรามองเห็น เพราะเราไม่มองไม่เห็น
สิ่งที่เป็นจริงในตัวของเขา

ถ้าท่านตัดสินเขาอย่างไร พระเจ้าจะทรงตัดสินท่านอย่างนั้น..

มันไม่ยุติธรรมสำหรับคนคนหนึ่งที่ถูกตัดสินชีวิตทั้งหมดทั้งครบของเขา เพียงแค่การกระทำผิด
หรือการกระทำที่ขัดต่อความจริงเพียงครั้งเดียว หรือเพียงแค่หนึ่ง

การตัดสินคนอื่น..หากไม่เป็นความจริง ก็เป็นเหมือนกับการใส่ร้ายป้ายสี
การตัดสินคนอื่น..หากเป็นความจริง เราก็ไม่ควรที่จะตัดสินชีวิตของเขา แต่เราสามารถตักเตือนเขา
ด้วยความห่วงใยได้..

การตัดสินคนอื่น เป็นเหมือนกับการขาดความรัก และการเอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง..เป็นเหมือนกับการตัด
สายตาแห่งความเป็นพี่เป็นน้องออกไป

การตัดสิน.. เป็นของพระเจ้าเท่านั้น
มนุษย์ไม่สามารถ ไม่มีอำนาจที่จะตัดสินคนอื่นได้เลย
เพราะว่า ต่อหน้าพระเจ้า เราทุกคนเป็นคนบาป

สิ่งที่เราควรจะทำต่อกันก็คือ  การให้อภัย และการให้โอกาส